جان دوس پاسوس

جان رودریگو دوس پاسوس ( به انگلیسی: John Roderigo Dos Passos ) ( ۱۸۹۶–۱۹۷۰ ) نویسنده آمریکایی بود.
جان دوس پاسوس در ۱۴ ژانویهٔ ۱۸۹۶ در شیکاگو متولد شد. «جان راندولف دوس پاسوس» ( ۱۹۱۷–۱۸۴۴ ) و «لوسی مدیسون» والدین وی بودند. جان دوس پاسوس، در زندگی نسبتاً ماجراجویانه خود چندین گرایش سیاسی مختلف را تجربه کرد. در سال ۱۹۱۶ از دانشگاه هاروارد فارغ التحصیل شد وی به اسپانیا رفت تا معماری بخواند. در ژوئن ۱۹۱۷ داوطلب خدمت در ارتش فرانسه شد. بعدها پس از ورود ایالات متحده به جنگ جهانی اول، او در ارتش این کشور خدمات پزشکی ارائه می کرد. دوس پاسوس در شهر وردن شاهد یکی از سبعانه ترین نبردهای جنگ جهانی اول یعنی نبرد وردن بود. جان دوس پاسوس از هم دوره های ارنست همینگوی و فیتزجرالد است. مانند همینگوی در سال های جنگ رانندهٔ آمبولانس بوده است.
او دو رمان اول خود، آغاز "یک مرد: ۱۹۱۷" و "سه سرباز" را که به ترتیب در سال های ۱۹۲۰ و ۱۹۲۱ منتشر شدند، بر اساس تجربیاتش در جبهه نوشت. او جنگ را به عنوان ابزار نظام سرمایه داری برای به اسارت کشیدن کارگران مورد انتقاد قرار می داد و از صلح گرایی و اصلاحات اجتماعی حمایت می کرد.
در سال های جوانی اش چهره ای رادیکال و معترض بوده، اما در سال های آخر عمر به چهره ای مرتجع بدل می شود که در ماجراهای مک کارتیسم در آمریکا علیه کسانی هم گواهی داده است. او دیدگاه های چپ داشت و کمونیست بود، علی رغم این که نویسندهٔ بسیار مهم و تأثیرگذاری است و در مقدمهٔ نجف دریابندری بر رمان «رگتایم» بر اهمیت و جایگاه مهم این نویسنده تأکید شده است، به خاطر دیدگاه های کمونیستی و چپش کنار گذشته شده و به او چندان در آمریکا توجه نشده است.
در دهه های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰، دوس پاسوس که توان ادبی خود را بر نقایص نظام سرمایه داری متمرکز کرده بود، در نظر چپ گرایان به قهرمان مبدل شد. نازی ها آثار او را به دلیل گرایش های چپ گرایانه محکوم کرده و سوزاندند. دوس پاسوس به دلیل تمایلات کمونیستی و شرکت در جنگ جهانی اول، در دیدگاه حاکمان نازی به یک فرد نامطلوب تبدیل شده بود، هرچند که او بعدها در پی پاکسازی های استالین، از کمونیسم روگردان شد.
به سال ۱۹۳۸ با مقالهٔ ستایش آمیز ژان پل سارتر، شهرتش اوج گرفت. وی اشاره نمود که " «من دوس پاسوس را بزرگترین نویسنده زمانمان می دانم. » "'the greatest writer of our time' ( No. 42 ) "[ ۱] "