جان در پای کسی باختن. [ دَ ی ِ ک َ ت َ ] ( مص مرکب ) جان فدای کسی کردن. جان در پای کسی افشاندن. ( ارمغان آصفی ).رجوع به جان باختن و جان در پای کسی افشاندن شود.
جان در پای کسی ریختن. [ دَ ی ِ ک َ ت َ ] ( مص مرکب ) کنایه ازجان خود فدای جان او کردن. ( بهار عجم ) :
دست من گیر که بیچارگی از حد بگذشت
سر من دار که در پای تو ریزم جان را.
سعدی ( از بهارعجم ).
گر جان نازنینش در پای ریزی ای دل در کار نازنینان جان نازنین نباشد.
سعدی.
بسیار کسان که جان شیرین در پای تو ریزد اولامن.
سعدی.
جان در پای کسی کشیدن. [ دَ ی ِ ک َ ک َ ک ِ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه ازجان خود فدای جان او کردن. ( بهار عجم ) :
خوش آنکه نقل سازم لبهای می پرستش
جانی کشم بپایش جامی کشم ز دستش.
نورالدین ظهوری ( از بهارعجم ).