سر جان داگلاس کاکرافت ( به انگلیسی: Sir John Douglas Cockcroft ) ( زاده ۲۷ مه ۱۸۹۷ - درگذشته ۱۸ سپتامبر ۱۹۶۷ ) [ ۱] فیزیک دان بریتانیایی بود. در سال ۱۹۵۱ او به همراه ارنست والتون جایزه نوبل در فیزیک را برای تقسیم هسته اتمی به وسیله ذرات اتمی دارای شتاب دریافت کرد.
پس از خدمت در جبهه غربی با توپخانه سلطنتی سلطنتی در طول جنگ بزرگ، کاکرافت در رشته مهندسی برق در دانشکده فنی شهرداری منچستر تحصیل کرد در حالی که شاگردی در پارک متروپولیتن ویکرز ترافورد بود و همچنین عضو کادر تحقیقاتی آنها بود. سپس وی موفق به اخذ بورس تحصیلی برای کالج سنت جان، کمبریج شد، جایی که در ژوئن ۱۹۲۴ در آزمون آزمایشی شرکت کرد و به یک بازیگر تبدیل شد. ارنست رادرفورد، کاکرافت را به عنوان دانشجوی تحقیق در آزمایشگاه کاوندیش پذیرفت و کاکرافت در سال ۱۹۲۸ دکترای خود را زیر نظر راترفورد به پایان رساند. با ارنست والتون و مارک اولیفانت او را به عنوان شتاب دهنده کاکرافت - والتون ساخت. Cockcroft و Walton از این روش برای انجام اولین تجزیه مصنوعی هسته اتمی استفاده کردند، امری مشهور به تقسیم اتم.
در طول جنگ جهانی دوم، کاکرافت دستیار مدیر تحقیقات علمی در وزارت تأمین شد و روی رادار کار می کرد. وی همچنین عضو کمیته تشکیل شده برای رسیدگی به مسائل ناشی از تفاهم نامه فریش - پیرلز بود که محاسبه می کرد بمب اتمی از نظر فنی امکان پذیر است و کمیته MAUD که جانشین آن شد. در سال ۱۹۴۰، وی به عنوان بخشی از مأموریت Tizard، فناوری انگلیس را با همتایان خود در ایالات متحده به اشتراک گذاشت. بعداً در جنگ، میوه های Tizard Mission به صورت مجموعه رادار SCR - 584 و گرماگیری مجاورت که برای شکست بمب پرنده V - 1 مورد استفاده قرار گرفتند، به انگلیس بازگشتند. در ماه مه ۱۹۴۴، او مدیر آزمایشگاه مونترال شد و بر توسعه رآکتورهای ZEEP و NRX و ایجاد آزمایشگاه های رودخانه گچ نظارت کرد.
پس از جنگ، کاکرافت مدیر مؤسسه تحقیقات انرژی اتمی ( AERE ) در هارول شد، جایی که GLEEP با قدرت کم گرافیت و تعدیل، اولین رآکتور هسته ای بود که از ۱۵ اوت ۱۹۴۷ در غرب اروپا کار کرد. این بود به دنبال آن BEPO در سال ۱۹۴۸ هارول در طراحی رآکتورها و کارخانه جداسازی مواد شیمیایی در Windscale نقش داشت. تحت هدایت وی در تحقیقات همجوشی مرزی، از جمله برنامه ZETA شرکت کرد. اصرار وی بر روی مجهز بودن فیلترهای دودکش در رآکتورهای Windscale به عنوان احمقانه Cockcroft مورد تمسخر قرار گرفت تا اینکه در هنگام آتش سوزی Windscale در سال ۱۹۵۷ هسته یکی از رآکتورها مشتعل و رادیونوکلیدها را آزاد کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپس از خدمت در جبهه غربی با توپخانه سلطنتی سلطنتی در طول جنگ بزرگ، کاکرافت در رشته مهندسی برق در دانشکده فنی شهرداری منچستر تحصیل کرد در حالی که شاگردی در پارک متروپولیتن ویکرز ترافورد بود و همچنین عضو کادر تحقیقاتی آنها بود. سپس وی موفق به اخذ بورس تحصیلی برای کالج سنت جان، کمبریج شد، جایی که در ژوئن ۱۹۲۴ در آزمون آزمایشی شرکت کرد و به یک بازیگر تبدیل شد. ارنست رادرفورد، کاکرافت را به عنوان دانشجوی تحقیق در آزمایشگاه کاوندیش پذیرفت و کاکرافت در سال ۱۹۲۸ دکترای خود را زیر نظر راترفورد به پایان رساند. با ارنست والتون و مارک اولیفانت او را به عنوان شتاب دهنده کاکرافت - والتون ساخت. Cockcroft و Walton از این روش برای انجام اولین تجزیه مصنوعی هسته اتمی استفاده کردند، امری مشهور به تقسیم اتم.
در طول جنگ جهانی دوم، کاکرافت دستیار مدیر تحقیقات علمی در وزارت تأمین شد و روی رادار کار می کرد. وی همچنین عضو کمیته تشکیل شده برای رسیدگی به مسائل ناشی از تفاهم نامه فریش - پیرلز بود که محاسبه می کرد بمب اتمی از نظر فنی امکان پذیر است و کمیته MAUD که جانشین آن شد. در سال ۱۹۴۰، وی به عنوان بخشی از مأموریت Tizard، فناوری انگلیس را با همتایان خود در ایالات متحده به اشتراک گذاشت. بعداً در جنگ، میوه های Tizard Mission به صورت مجموعه رادار SCR - 584 و گرماگیری مجاورت که برای شکست بمب پرنده V - 1 مورد استفاده قرار گرفتند، به انگلیس بازگشتند. در ماه مه ۱۹۴۴، او مدیر آزمایشگاه مونترال شد و بر توسعه رآکتورهای ZEEP و NRX و ایجاد آزمایشگاه های رودخانه گچ نظارت کرد.
پس از جنگ، کاکرافت مدیر مؤسسه تحقیقات انرژی اتمی ( AERE ) در هارول شد، جایی که GLEEP با قدرت کم گرافیت و تعدیل، اولین رآکتور هسته ای بود که از ۱۵ اوت ۱۹۴۷ در غرب اروپا کار کرد. این بود به دنبال آن BEPO در سال ۱۹۴۸ هارول در طراحی رآکتورها و کارخانه جداسازی مواد شیمیایی در Windscale نقش داشت. تحت هدایت وی در تحقیقات همجوشی مرزی، از جمله برنامه ZETA شرکت کرد. اصرار وی بر روی مجهز بودن فیلترهای دودکش در رآکتورهای Windscale به عنوان احمقانه Cockcroft مورد تمسخر قرار گرفت تا اینکه در هنگام آتش سوزی Windscale در سال ۱۹۵۷ هسته یکی از رآکتورها مشتعل و رادیونوکلیدها را آزاد کرد.
wiki: جان داگلاس کاکرافت