(William John Banville(1945
نویسنده ی ایرلندی. از شاخص ترین رمان نویسان معاصر این کشور است و در سال 2005 با رمان دریا برنده ی جایزه ی ادبی بوکر شد.
در وکسفورد به دنیا آمد و در کالج سنت پیتر همین شهر به تحصیل پرداخت. با این حال تحصیلات آکادمیک را دنبال نکرد و به دانشگاه نرفت. مدتی در یک شرکت هواپیمایی مشغول به کار شد و این تجربه کمک کرد تا به نقاط مختلفی سفر کند. ابتدا قصد داشت نقاش یا معمار شود اما به مرور به ادبیات گرایش پیدا کرد و در سال های بعد، به عنوان دبیر بخش ادبی آیریش تایمز انتخاب شد. اولین رمانش را در سال 1971 منتشر کرد. کتابی با عنوان Nightspawn با طنزی گزنده و تلخ که بنویل در سال های بعدی اجازه ی تجدید چاپ آن را نداد چون به نظرش اثری متظاهرانه و ضعیف بود.
آثار شاخص بنویل با سه گانه ای آغاز شد که درباره ی سه دانشمند بزرگ نوشت. کتاب های دکتر کوپرنیک، کپلر و نامه ی نیوتون. در هنگام نوشتن این سه روایت داستانی، زندگی هر کدام از این اندیشمندان و تلاش شان برای یافتن نظم مستتر در زندگی روزمره، شدیداً توجه بنویل را به خود جلب کرده بود.
اثر بعدی او، کتاب مدرک، درباره ی یک مورخ هنر سی و هشت ساله به نام فردی مونتگومری است که هنگام ربودن یک تابلوی نقاشی از همسایه، دختر خدمتکاری را به قتل می رساند. این رمان یکی از نامزدان نهایی جایزه ی بوکر بود. بنویل در رمانارواح، سرنوشت فردی را ادامه داد و طی روایتی غیرخطی و چندپاره، درباره ی دنیای هنر نوشت. سومین اثر او در این باب، رمانی به نام آتنا است. این سه اثر، دومین سه گانه ی بنویل را می سازند.
سومین سه گانه ی بنویل شامل این رمان هاست: کسوف، کفن و نور باستانی. این سه رمان همگی حول محور بازیگری سرشناس به نام الکساندر کلیو و دختر باهوش و عجیبش کاس کلیو شکل می گیرند و نثری شاعرانه و روایتی مقطع و پیچیده دارند.
بنویل رمان هایی نیز در ژانر جنایی با اسم مستعار بنجامین بلک منتشر کرده است. با این حال شاخص ترین اثر وی، دریا نام دارد که در ایران نیز با همین نام توسط اسدالله امرایی و به همت نشر افق منتشر شده است. دریا روایتی است از زبان مکس موردن، یک مورخ هنر که حالا به کهن سالی رسیده و خاطراتی از کودکی و همچنین بزرگ سالی را با خود مرور می کند. کتاب در سه زمان مختلف در رفت و آمد است: کودکی مکس و تجربه ی بازی با خانواده ی همسایه در کنار دریا و احساس عاشقانه ی عمیقش به کلوئی، دختر همسایه؛ آخرین لحظات عمر همسرش آنا که بر اثر سرطان از دنیا رفته است؛ زندگی روزمره ی یکنواخت مورمون در عمارتی که بیشتر خاطرات مهم زندگی خود را در آن جا تجربه کرده است. اگرچه کتاب ریتمی کند دارد، نثر شاعرانه ی آن و توصیفات زنده و جزئی نگرانه اش از تجربیات کودکی، آن را منحصر به فرد می کند.
علاوه بر این آثار، بنویل کتاب هایی در زمینه ی ادبیات نمایشی نیز منتشر کرده، چندین فیلم نامه نوشته و ده اثر مجزا با اسم مستعار به چاپ رسانده است.
