جان بلیر جونیور ( . John Blair Jr ) ( زادهٔ ۱۷ آوریل ۱۷۳۲ – درگذشتهٔ ۳۱ اوت ۱۸۰۰ ) ، سیاستمدار، از پدران بنیان گذار ایالات متحده و حقوق دان اهل آمریکا بود که در قانون اساسی ایالات متحده امضاء کرد.
بلیر یکی از تعلیم دیده ترین حقوق دان های عصر خود بود. او که یک دانشمند معروف حقوق بود، از دخیل شدن در هیاهوی سیاست های ایالتی اجتناب نموده و ترجیح می داد تا در عقب صحنه کار کند. او به طور راسخ به ایده اتحاد دائمی ایالت های تازه مستقل شده ایمان داشت و با وفاداری کامل از هموطنان ویرجینیایی خود جیمز مدیسون و جورج واشینگتن در کنوانسیون قانون اساسی حمایت کرد. به عنوان قاضی در دادگاه استیناف ویرجینیا و در دادگاه عالی ایالات متحده، وی در هنگام اتخاذ چندین تصمیم مهم در تفسیر قانون اساسی نقش داشت. هم عصران وی، بلیر را به خاطر داشتن ویژگی های شخصی چون مهربانی و نیک خواهی و همچنین به خاطر توانایی وی در اینکه به سرعت به قلب یک مسئله حقوقی پی می برد، مورد ستایش قرار می دادند.
... [مشاهده متن کامل]
جان بلیر جونیور در ۱۷۳۲ میلادی در ویلیامزبرگ، مستعمره ویرجینیا، از مری ( مونرو ) و جان بلیر، متولد شد. وی در یک خانواده معروف ویرجینیا به دنیا آمده بود. پدر وی در شورای فرماندار ویرجینیا و ( چهار مرتبه ) به عنوان سرپرست - فرماندار سلطنتی خدمت کرد. عموی بزرگ وی جیمز بلیر، بنیان گذار و نخستین رئیس کالج ویلیام و مری بود.
بلیر در کالج ویلیام و مری آموزش دیده و مدرک لیسانس علوم مقدماتی ( بی ای ) خود را در ۱۷۵۴ میلادی کسب کرد. او در ۱۷۵۵ میلادی به لندن رفت تا در میدل تیمپل در رشته حقوق آموزش ببیند.
او که برای کار در رشته حقوق به خانه بازگشته بود به سرعت به سوی زندگی عمومی کشانده شد، حرفه عمومی خود را چندی پس از پایان جنگ فرانسه و هندی ها، با انتخاب شدن به کرسی اختصاصی برای کالج ویلیام و مری در مجلس ایالتی ویرجینیا ( ۱۷۶۶ – ۱۷۷۰ میلادی ) آغاز کرد. وی چندی بعد به عنوان منشی شورای فرماندار که به عنوان مجلس اعلای قوه مقننه استعماری عمل می کرد، خدمت کرد ( ۱۷۷۰ – ۱۷۷۵ میلادی ) .
بلیر در اوایل به جناح میانه رو آرمان میهن دوستی ملحق شد. وی با قطعنامه های افراطی پاتریک هنری در اعتراض به قانون تمبر مخالف بود، اما الغای مجلس ایالتی ویرجینیا توسط پارلمان بریتانیا دیدگاه وی را به طور بنیادین تغییر داد. در واکنش به یک سری مالیاتی که پارلمان برای مستعمرات وضع کرد، بلیر در ۱۷۷۰ و بار دیگر در ۱۷۷۴ میلادی به جورج واشینگتن و دیگران پیوست تا موافقتنامه های عدم - واردات را ترتیب نماید، چیزی که شدیداً از حامیان آنها درخواست نمود تا واردات کالاهای بریتانیایی را تا زمانی که این مالیات لغو می شوند، متوقف نمایند. وی در ۱۷۷۵ میلادی با پیوستن به آنهای که خواستار ایجاد کنگره قاره ای و حمایت از مردمان بوستون بودند که به خاطر اعمال پارلمان بریتانیا به مشکلات اقتصادی مواجه شده بودند، به تصویب مصوبه های تحمل ناپذیر از سوی پارلمان بریتانیا واکنش نشان داد.
بلیر یکی از تعلیم دیده ترین حقوق دان های عصر خود بود. او که یک دانشمند معروف حقوق بود، از دخیل شدن در هیاهوی سیاست های ایالتی اجتناب نموده و ترجیح می داد تا در عقب صحنه کار کند. او به طور راسخ به ایده اتحاد دائمی ایالت های تازه مستقل شده ایمان داشت و با وفاداری کامل از هموطنان ویرجینیایی خود جیمز مدیسون و جورج واشینگتن در کنوانسیون قانون اساسی حمایت کرد. به عنوان قاضی در دادگاه استیناف ویرجینیا و در دادگاه عالی ایالات متحده، وی در هنگام اتخاذ چندین تصمیم مهم در تفسیر قانون اساسی نقش داشت. هم عصران وی، بلیر را به خاطر داشتن ویژگی های شخصی چون مهربانی و نیک خواهی و همچنین به خاطر توانایی وی در اینکه به سرعت به قلب یک مسئله حقوقی پی می برد، مورد ستایش قرار می دادند.
... [مشاهده متن کامل]
جان بلیر جونیور در ۱۷۳۲ میلادی در ویلیامزبرگ، مستعمره ویرجینیا، از مری ( مونرو ) و جان بلیر، متولد شد. وی در یک خانواده معروف ویرجینیا به دنیا آمده بود. پدر وی در شورای فرماندار ویرجینیا و ( چهار مرتبه ) به عنوان سرپرست - فرماندار سلطنتی خدمت کرد. عموی بزرگ وی جیمز بلیر، بنیان گذار و نخستین رئیس کالج ویلیام و مری بود.
بلیر در کالج ویلیام و مری آموزش دیده و مدرک لیسانس علوم مقدماتی ( بی ای ) خود را در ۱۷۵۴ میلادی کسب کرد. او در ۱۷۵۵ میلادی به لندن رفت تا در میدل تیمپل در رشته حقوق آموزش ببیند.
او که برای کار در رشته حقوق به خانه بازگشته بود به سرعت به سوی زندگی عمومی کشانده شد، حرفه عمومی خود را چندی پس از پایان جنگ فرانسه و هندی ها، با انتخاب شدن به کرسی اختصاصی برای کالج ویلیام و مری در مجلس ایالتی ویرجینیا ( ۱۷۶۶ – ۱۷۷۰ میلادی ) آغاز کرد. وی چندی بعد به عنوان منشی شورای فرماندار که به عنوان مجلس اعلای قوه مقننه استعماری عمل می کرد، خدمت کرد ( ۱۷۷۰ – ۱۷۷۵ میلادی ) .
بلیر در اوایل به جناح میانه رو آرمان میهن دوستی ملحق شد. وی با قطعنامه های افراطی پاتریک هنری در اعتراض به قانون تمبر مخالف بود، اما الغای مجلس ایالتی ویرجینیا توسط پارلمان بریتانیا دیدگاه وی را به طور بنیادین تغییر داد. در واکنش به یک سری مالیاتی که پارلمان برای مستعمرات وضع کرد، بلیر در ۱۷۷۰ و بار دیگر در ۱۷۷۴ میلادی به جورج واشینگتن و دیگران پیوست تا موافقتنامه های عدم - واردات را ترتیب نماید، چیزی که شدیداً از حامیان آنها درخواست نمود تا واردات کالاهای بریتانیایی را تا زمانی که این مالیات لغو می شوند، متوقف نمایند. وی در ۱۷۷۵ میلادی با پیوستن به آنهای که خواستار ایجاد کنگره قاره ای و حمایت از مردمان بوستون بودند که به خاطر اعمال پارلمان بریتانیا به مشکلات اقتصادی مواجه شده بودند، به تصویب مصوبه های تحمل ناپذیر از سوی پارلمان بریتانیا واکنش نشان داد.
