جان بغرغر رسیدن.[ ب ِ غ َ غ َ رَ / رِ دَ ] ( مص مرکب ) جان بدهان رسیدن. جان به لب رسیدن. کنایه از بی تاب شدن : ز بس چون و چرا کاندر دلم خاست رسید از خیرگی جانم بغرغر.ناصرخسرو.چو مدحت بر آل پیمبر رسانم رسد ناصبی را از آن جان بغرغر.ناصرخسرو.