جان برد

لغت نامه دهخدا

جان برد. [ جام ْ ب ُ ] ( حامص مرکب ) سلامت و محفوظ ماندن. ( آنندراج ). خلاص و رهائی انفرادی :
بجان برد خود هر کسی گشته شاد
کس از کشته ٔکس نیاورده یاد.
نظامی.
رجوع بجان بردن شود.

فرهنگ فارسی

سلامت و محفوظ ماندن

فرهنگ عمید

جان بردن، جان به در بردن، جان در بردن، رهایی از مرگ: به جان بردِ خود هر کسی گشته شاد / کس از کشتهٴ خود نیاورد یاد (نظامی۵: ۸۴۲ ).

پیشنهاد کاربران

جان برد ( انگلیسی: John Baird )   ; ( زاده: ۱۷ سپتامبر ۱۷۹۰، درگذشته: ۸ سپتامبر ۱۸۲۰ ) در استرلینگ اعدام گردید. او یک انقلابی اسکاتلندی بود.
جان برد در دهکده کندورات با شغل بافندگی بزرگ شد. او بیشتر بعنوان یک فرمانده رادیکال در نبرد رادیکال ۱۸۲۰ شناخته می شود، همراه با رزمندگان رادیکالی چون جمیز ویلسون و آندره هاردی در نبرد رادیکال بهتر بیاد آورده می شود. برد در ارتش بریتانیا در گردان دوم هنگ قله که بنام تیپ تفنگ شناخته می شد آموزش نظامی دید و در عملیات نظامی آرژانتین و اسپانیا شرکت داشت. تجربه نظامی او نشان می داد که او قابلیت فرماندهی رادیکالها را در راه پیمائی محکوم به شکست آهن کاران کارون را داراست.
...
[مشاهده متن کامل]

جان برد در دادگاهی به اعدام محکوم شد و این حکم در هشتم سپتامبر ۱۸۲۰ در استرلینگ همراه هاردی اجرا گردید. از او بعنوان یک شهید در نبرد برای بدست آوردن حق رأی همگانی، مخصوصاً در گردهمائی ۱۸۲۰ اسکاتلند یادآوری می شود.

جان برد
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/جان_برد_(انقلابی)

بپرس