دکتر جان آلفرد براشر ( انگلیسی: John Brashear; ۲۴ نوامبر ۱۸۴۰ – ۸ آوریل ۱۹۲۰ ) ستاره شناس، و مهندس اهل ایالات متحده آمریکا بود.
جان براشر در براونزویل، پنسیلوانیا، شهری در ۳۵ مایلی جنوب پیتسبرگ و در امتداد رودخانه مونونگاهلا به دنیا آمد. پدرش، باسیل برون براشر یک زین ساز اسب بود و مادر وی، جولیا اسمیت براشر، معلم مدرسه بود. او فرزند بزرگ خانواده بین هفت فرزند بود. به عنوان یک پسر، او به شدت تحت تأثیر پدربزرگ مادری خود، ناتانیال اسمیت، که تعمیرکار ساعت بود قرار گرفته بود. وقتی او نه ساله بود پدربزرگش او را به تماشای تلسکوپ «اسکوایر» متعلق به جوزف. پی ومپلر برد. ومپلر در سلسله سفراتش به نقاط مختلف برای نمایش تلسکوپش، به ایستگاه براونزویل رسیده بود. نمایش تأثیرگذار ماه و سیاره زحل در آن تلسکوپ تا آخر عمر در ذهن براشر باقی ماند. پس از پذیرفته شدن در یک مدرسه عمومی تا ۱۵ سالگی او شاگرد یک کارگر بود و در ۲۰ سالگی او دیگر کار و کاسبی خودش را داشت.
در آغاز سال ۱۸۶۱ براشر به عنوان یک آسیاب ساز در یک کارخانه فولادسازی مشغول به کار شد. او علاقه اش را به اخترشناسی در شب ها به همراه همسرش، فوئه استوارت دنبال می کرد. فوئه استوارت یک معلم مدرسه بود که در سال ۱۸۶۱ با براشر آشنا شد و در سال ۱۸۶۲ با یکدیگر ازدواج کردند. در راستای تهیه یک تلسکوپ، براشر کارگاه خودش را در پشت خانه اش در یک زمین به وسعت سه متر مربع بنا کرد و موفق شد یک عدسی نورشکن برای خودش بسازد.
در آغاز سال ۱۸۸۰ او وقتش را به تولیدات نجومی و همچنین صنایع علمی و اجرای آزمایش هایش اختصاص داد. او روش نوین و بهبود یافته ای را برای عملیات «نقره فام کردن» ابداع کرد. این روش در آن زمان به استانداردی برای ساخت آینه های مسطح مبدل شد که معروف بود به «فرایند براشر». این روش تا زمانی که روش خلاء فلزی ابداع شد، استفاده می شد. براشر ابزارهای زیادی را اختراع کرد ولی هیچگاه تکنیک و شیوه خود را برای ساخت این صنایع بر ملا نکرد. او شرکتی را به نام «جان ای. براشر» با همکاری دامادش، جیمز برون مکداول، که شریک او هم بود تأسیس کرد. در آن زمان براشر به جائی رسیده بود که ابزار و اختراعاتش در سطح جهان دارای ارزش بودند. لوازم نوری و ابزار دقیق ساخته شده بدست جان براشر به دلیل کیفیت شان تقریباً توسط تمام رصدخانه های مهم جهان خریداری می شدند. بعضی از آن رصدخانه ها هنوز از ابزار جان براشر استفاده می کنند. یکی از خدمه های او در شرکتش یکی از اختراعات او که یک کپسول زمان بود را خراب کرد که این قضیه موجب وقوع سوءتفاهم هایی هم شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجان براشر در براونزویل، پنسیلوانیا، شهری در ۳۵ مایلی جنوب پیتسبرگ و در امتداد رودخانه مونونگاهلا به دنیا آمد. پدرش، باسیل برون براشر یک زین ساز اسب بود و مادر وی، جولیا اسمیت براشر، معلم مدرسه بود. او فرزند بزرگ خانواده بین هفت فرزند بود. به عنوان یک پسر، او به شدت تحت تأثیر پدربزرگ مادری خود، ناتانیال اسمیت، که تعمیرکار ساعت بود قرار گرفته بود. وقتی او نه ساله بود پدربزرگش او را به تماشای تلسکوپ «اسکوایر» متعلق به جوزف. پی ومپلر برد. ومپلر در سلسله سفراتش به نقاط مختلف برای نمایش تلسکوپش، به ایستگاه براونزویل رسیده بود. نمایش تأثیرگذار ماه و سیاره زحل در آن تلسکوپ تا آخر عمر در ذهن براشر باقی ماند. پس از پذیرفته شدن در یک مدرسه عمومی تا ۱۵ سالگی او شاگرد یک کارگر بود و در ۲۰ سالگی او دیگر کار و کاسبی خودش را داشت.
در آغاز سال ۱۸۶۱ براشر به عنوان یک آسیاب ساز در یک کارخانه فولادسازی مشغول به کار شد. او علاقه اش را به اخترشناسی در شب ها به همراه همسرش، فوئه استوارت دنبال می کرد. فوئه استوارت یک معلم مدرسه بود که در سال ۱۸۶۱ با براشر آشنا شد و در سال ۱۸۶۲ با یکدیگر ازدواج کردند. در راستای تهیه یک تلسکوپ، براشر کارگاه خودش را در پشت خانه اش در یک زمین به وسعت سه متر مربع بنا کرد و موفق شد یک عدسی نورشکن برای خودش بسازد.
در آغاز سال ۱۸۸۰ او وقتش را به تولیدات نجومی و همچنین صنایع علمی و اجرای آزمایش هایش اختصاص داد. او روش نوین و بهبود یافته ای را برای عملیات «نقره فام کردن» ابداع کرد. این روش در آن زمان به استانداردی برای ساخت آینه های مسطح مبدل شد که معروف بود به «فرایند براشر». این روش تا زمانی که روش خلاء فلزی ابداع شد، استفاده می شد. براشر ابزارهای زیادی را اختراع کرد ولی هیچگاه تکنیک و شیوه خود را برای ساخت این صنایع بر ملا نکرد. او شرکتی را به نام «جان ای. براشر» با همکاری دامادش، جیمز برون مکداول، که شریک او هم بود تأسیس کرد. در آن زمان براشر به جائی رسیده بود که ابزار و اختراعاتش در سطح جهان دارای ارزش بودند. لوازم نوری و ابزار دقیق ساخته شده بدست جان براشر به دلیل کیفیت شان تقریباً توسط تمام رصدخانه های مهم جهان خریداری می شدند. بعضی از آن رصدخانه ها هنوز از ابزار جان براشر استفاده می کنند. یکی از خدمه های او در شرکتش یکی از اختراعات او که یک کپسول زمان بود را خراب کرد که این قضیه موجب وقوع سوءتفاهم هایی هم شد.
wiki: جان براشر