( جان بدهان آمدن••• ) جان بدهان آمدن. [ ب ِ دَ م َ دَ ] ( مص مرکب ) جان بلب رسیدن.جان بغرغره رسیدن. بحال احتضار درآمدن : جهد بسیار بکردم که نگویم غم دل عاقبت جان بدهان آمد و طاقت برسید.
سعدی.
زان عین که دیدی اثری بیش نمانده است جانی بدهان آمده در حسرت کامی.