جان باریمور ( به انگلیسی: John Barrymore ) ( زادهٔ ۱۵ فوریهٔ ۱۸۸۲ در فیلادلفیا — درگذشتهٔ ۲۹ می ۱۹۴۲ ) بازیگر امریکایی بود.
او در عصر فیلمهای صامت به ایفای نقش پرداخت. او پدربزرگ درو باریمور بازیگر زن هالیوود است.
جان باریمور با نام جان سیدنی بلایت ( به انگلیسی: John Sidney Blyth ) در ۱۵ فوریهٔ ۱۸۸۲ در فیلادلفیا، پنسیلوانیا زاده شد.
جوان ترین عضو «خانوادهٔ افسانه ای باریمور» بود. پسر موریس باریمور ( هربرت بلایت ) و جرجیانا درو بازیگران صحنه، برادر لیونل و اتل و پدر دایانا باریمور و جان ( درو ) باریمور جونیور و پدر بزرگ درو باریمور.
تحصیلاتش را در «آکادمی جرج تاون»، «سیتن هال نیوجرسی» و «کینگز کالج در ویمبلدون» انگلستان به پایان برد.
جان باریمور ابتدا با سرپیچی از سنت خانواده، به عنوان کاریکاتوریست یک روزنامه در نیویورک به کار پرداخت. اما در سال ۱۹۰۳ او هم به تئاتر روی آورد. به رغم شروع دیر هنگامش، خواهر و برادرش را پشت سرگذاشت و با حضور در نمایش هایی مثل «ماجراهای آناتول»، «پیتر ایبتسن» و «رستگاری» ستایش شده ترین بازیگر تئاتر دوران خود شد.
در سال ۱۹۱۳ در نخستین فیلمش بازی کرد. فیلم های صامت او بیشتر درام های رومانتیک، کمدی و ماجراهای شمشیربازی بودند و بازی او نقطهٔ اوج این آثار اغلب بی اهمیت به شمار می آمد. ژست های پُر قدرت ولی خویشتن دارانه او و نقش آفرینی تقریباً سرخوشانه اش به ضعیف ترین نقش ها روح می بخشید. با وجود موفقیت در نقش عاشق بزرگ، او خود نقش شخصیت های گروتسک و عذاب کشیده را ترجیح می داد و مثلاً در «دکتر جکیل و مستر هاید»، استحاله شخصیت اصلی را بدون کمک گریم برگزار کرد. با ظهور ناطق، صدای معرکهٔ باریمور نیز به امتیازات او، از جمله نیم رخ با شکوهش، اضافه شد و او را به ستاره ای پولساز بدل کرد. کمپانی ها مایل بودند از شهرت تئاتری اش حداکثر بهره برداری را کنند و به همین خاطر تک گویی هایی از نمایش نامه های معروف را در فیلم هایش اجرا می کرد. با تمام این ها، صدا دیرتر از آن به سینما رسید که بتواند شکوه کامل بازیگری اش را به نمایش بگذارد. در پنجاه سالگی و در حالی که از کم حافظگی رنج می برد، اغلب جملاتش را از روی کارت های راهنما می خواند. شیوهٔ بی بند و بار زندگی اش کم کم اثر خود را بر چهرهٔ او گذاشته بود. خاطرهٔ چهار ازدواج ناموفق و رسوایی های عشق بی شمار، مشکلات او را پیچیده تر ساخته بود ( از جمله با دولورس کاستلوی بازیگر سینما ) . او ستاره ای در حال افول شده بود و نقش هایش، مثلاً بازیگر پیری که در خاطرهٔ شکوه گذشته غرق شده، هجویهٔ وضعیت دردبار خود او بودند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاو در عصر فیلمهای صامت به ایفای نقش پرداخت. او پدربزرگ درو باریمور بازیگر زن هالیوود است.
جان باریمور با نام جان سیدنی بلایت ( به انگلیسی: John Sidney Blyth ) در ۱۵ فوریهٔ ۱۸۸۲ در فیلادلفیا، پنسیلوانیا زاده شد.
جوان ترین عضو «خانوادهٔ افسانه ای باریمور» بود. پسر موریس باریمور ( هربرت بلایت ) و جرجیانا درو بازیگران صحنه، برادر لیونل و اتل و پدر دایانا باریمور و جان ( درو ) باریمور جونیور و پدر بزرگ درو باریمور.
تحصیلاتش را در «آکادمی جرج تاون»، «سیتن هال نیوجرسی» و «کینگز کالج در ویمبلدون» انگلستان به پایان برد.
جان باریمور ابتدا با سرپیچی از سنت خانواده، به عنوان کاریکاتوریست یک روزنامه در نیویورک به کار پرداخت. اما در سال ۱۹۰۳ او هم به تئاتر روی آورد. به رغم شروع دیر هنگامش، خواهر و برادرش را پشت سرگذاشت و با حضور در نمایش هایی مثل «ماجراهای آناتول»، «پیتر ایبتسن» و «رستگاری» ستایش شده ترین بازیگر تئاتر دوران خود شد.
در سال ۱۹۱۳ در نخستین فیلمش بازی کرد. فیلم های صامت او بیشتر درام های رومانتیک، کمدی و ماجراهای شمشیربازی بودند و بازی او نقطهٔ اوج این آثار اغلب بی اهمیت به شمار می آمد. ژست های پُر قدرت ولی خویشتن دارانه او و نقش آفرینی تقریباً سرخوشانه اش به ضعیف ترین نقش ها روح می بخشید. با وجود موفقیت در نقش عاشق بزرگ، او خود نقش شخصیت های گروتسک و عذاب کشیده را ترجیح می داد و مثلاً در «دکتر جکیل و مستر هاید»، استحاله شخصیت اصلی را بدون کمک گریم برگزار کرد. با ظهور ناطق، صدای معرکهٔ باریمور نیز به امتیازات او، از جمله نیم رخ با شکوهش، اضافه شد و او را به ستاره ای پولساز بدل کرد. کمپانی ها مایل بودند از شهرت تئاتری اش حداکثر بهره برداری را کنند و به همین خاطر تک گویی هایی از نمایش نامه های معروف را در فیلم هایش اجرا می کرد. با تمام این ها، صدا دیرتر از آن به سینما رسید که بتواند شکوه کامل بازیگری اش را به نمایش بگذارد. در پنجاه سالگی و در حالی که از کم حافظگی رنج می برد، اغلب جملاتش را از روی کارت های راهنما می خواند. شیوهٔ بی بند و بار زندگی اش کم کم اثر خود را بر چهرهٔ او گذاشته بود. خاطرهٔ چهار ازدواج ناموفق و رسوایی های عشق بی شمار، مشکلات او را پیچیده تر ساخته بود ( از جمله با دولورس کاستلوی بازیگر سینما ) . او ستاره ای در حال افول شده بود و نقش هایش، مثلاً بازیگر پیری که در خاطرهٔ شکوه گذشته غرق شده، هجویهٔ وضعیت دردبار خود او بودند.
wiki: جان باریمور