جامعه و بازار مشترک کارائیب ( کاریکام ) ( به انگلیسی: Caribbean Community ( CARICOM ) ) ، یک اتحادیه سیاسی و اقتصادی بین المللی متشکل از 15 کشور عضو در قاره آمریکا و اقیانوس اطلس است. اهداف این سازمان ارتقای یکپارچگی اقتصادی و همکاری بین اعضای خود، تضمین منافع حاصل از یکپارچگی به طور عادلانه، و هماهنگ کردن سیاست خارجی آن هاست. این سازمان در سال 1973 تأسیس شد، که در ابتدا چهار عضو مؤسس، معاهده چاگواراماس را امضا کردند. فعالیت های اولیه آن شامل:
... [مشاهده متن کامل]
• هماهنگی سیاست های اقتصادی و برنامه ریزی توسعه.
• آغاز پروژه های ویژه برای کشورهای کمتر توسعه یافته در حوزه قضایی.
• فعالیت اعضا در یک بازار واحد منطقه ای.
• رسیدگی به اختلافات تجاری منطقه ای
از طریق امضای معاهده «چاگواراماس» در ترینیداد در سال ۱۹۷۳ میلادی به عنوان جنبشی در راستای ایجاد در حوزه کارائیب شکل گرفت و جایگزین نهاد تجارت آزاد کارائیب شد که در سال ۱۹۶۵ تأسیس شده بود. در دهه ۹۰ تجدید نظر در معاهده چاگواراماس به منظور نهادینه سازی گسترده تر همگرایی منطقه ای و ایجاد اقتصاد و بازار واحد کارائیب آغاز شد و در ژوئیه ۲۰۰۱ اتمام یافت. کشورهای عضو این اتحادیه عبارتند از: آنتیگوآ و باربودا، بهاماس، باربادوس، بلیز، دومنیکا، گرانادا، گویان، جامائیکا، مونتسرات، سنت کیتس و نویس، سنت لوسیا، سنت وینسنت و گرنادین ها، ترینیداد و توباگو. با این که تعداد اعضا زیاد است، اما جمعیت ۱۳ عضو اتحادیه ۶ میلیون نفر است که کمتر از سه کشور دیگر حوزه دریای کارائیب یعنی هائیتی، کوبا، و جمهوری دمنیکن می باشد.
یکپارچه سازی اقتصادی کشورهای عضو با استفاده از بازار مشترک حوزه کارائیب صورت می گیرد. در طول دهه هشتاد میلادی، مشکلات اقتصادی اعضاء مانع از توسعه تجارت بین کشورهای منطقه شد. مسئله دیگر، به کارگیری قانون گمرک توسط اتحادیه بود که برابر آن کالاهای وارداتی باید از طریق کشورهای عضو عرضه شده باشد. در نتیجۀ عوامل فوق، این اتحادیه در طول حیات خود منفعل بود، اما در اجلاس ژوئیه سال ۱۹۹۰، اعضا موافقت کردند تا یکپارچه سازی را سرعت بخشند.
کشورهای عضو اتحادیه نگران دفاع از موقعیت تجاری خود هستند، که از سال ۱۹۸۴ مورد توجه قرار گرفته است؛ و مطابق آن محصولات صادراتی غیر سنتی اعضا بدون پرداخت عوارض به بازار ایالات متحده عرضه می گردید. با توجه به موافقت نامه تجارت آزاد بین ایالات متحده و مکزیک، اهمیت کالاهای صادره از این کشورها کاهش یافت. با توجه به وضعیت جدید، اعضا درخواست کردند تا آن ها نیز همانند کشور مکزیک مورد توجه قرار گیرند.
... [مشاهده متن کامل]
• هماهنگی سیاست های اقتصادی و برنامه ریزی توسعه.
• آغاز پروژه های ویژه برای کشورهای کمتر توسعه یافته در حوزه قضایی.
• فعالیت اعضا در یک بازار واحد منطقه ای.
• رسیدگی به اختلافات تجاری منطقه ای
از طریق امضای معاهده «چاگواراماس» در ترینیداد در سال ۱۹۷۳ میلادی به عنوان جنبشی در راستای ایجاد در حوزه کارائیب شکل گرفت و جایگزین نهاد تجارت آزاد کارائیب شد که در سال ۱۹۶۵ تأسیس شده بود. در دهه ۹۰ تجدید نظر در معاهده چاگواراماس به منظور نهادینه سازی گسترده تر همگرایی منطقه ای و ایجاد اقتصاد و بازار واحد کارائیب آغاز شد و در ژوئیه ۲۰۰۱ اتمام یافت. کشورهای عضو این اتحادیه عبارتند از: آنتیگوآ و باربودا، بهاماس، باربادوس، بلیز، دومنیکا، گرانادا، گویان، جامائیکا، مونتسرات، سنت کیتس و نویس، سنت لوسیا، سنت وینسنت و گرنادین ها، ترینیداد و توباگو. با این که تعداد اعضا زیاد است، اما جمعیت ۱۳ عضو اتحادیه ۶ میلیون نفر است که کمتر از سه کشور دیگر حوزه دریای کارائیب یعنی هائیتی، کوبا، و جمهوری دمنیکن می باشد.
یکپارچه سازی اقتصادی کشورهای عضو با استفاده از بازار مشترک حوزه کارائیب صورت می گیرد. در طول دهه هشتاد میلادی، مشکلات اقتصادی اعضاء مانع از توسعه تجارت بین کشورهای منطقه شد. مسئله دیگر، به کارگیری قانون گمرک توسط اتحادیه بود که برابر آن کالاهای وارداتی باید از طریق کشورهای عضو عرضه شده باشد. در نتیجۀ عوامل فوق، این اتحادیه در طول حیات خود منفعل بود، اما در اجلاس ژوئیه سال ۱۹۹۰، اعضا موافقت کردند تا یکپارچه سازی را سرعت بخشند.
کشورهای عضو اتحادیه نگران دفاع از موقعیت تجاری خود هستند، که از سال ۱۹۸۴ مورد توجه قرار گرفته است؛ و مطابق آن محصولات صادراتی غیر سنتی اعضا بدون پرداخت عوارض به بازار ایالات متحده عرضه می گردید. با توجه به موافقت نامه تجارت آزاد بین ایالات متحده و مکزیک، اهمیت کالاهای صادره از این کشورها کاهش یافت. با توجه به وضعیت جدید، اعضا درخواست کردند تا آن ها نیز همانند کشور مکزیک مورد توجه قرار گیرند.
