جامعهٔ صنعتی

جامعهٔ صنعتی، در جامعه شناسی، به جامعه ای اشاره دارد که؛ با استفاده از فناوری، به توانایی تولید انبوه برای تأمین نیازهای جمعیتی بزرگ با آمادگی بالا برای تقسیم بندی کار دست یافته است. چنین ساختاری در جهان غرب در دورهٔ زمانی پس از انقلاب صنعتی، توسعه پیدا کرد و جانشین جامعه های کشاورزی پیش از مدرن، و دوران پیش صنعتی شد. جامعه های صنعتی به طور کلی جامعه هایی انبوه اند، و می توانند جانشین یک جامعه اطلاعاتی باشند. آنها بیشتر با جامعه های سنتی در تضاد هستند. [ ۱]
جامعهٔ صنعتی به نیازمندی به استفاده از منابع خارجی انرژی، مانند سوخت های فسیلی، و به افزایش میزان و نرخ تولید شناخته می شود. [ ۲] در آن ها تولید مواد غذایی به مزارع بزرگ تجاری منتقل شده که در آنجا از دست آوردهای صنعت، مانند کمباین برداشت محصول و کود شیمیایی تهیه شده از سوخت فسیلی، برای کاهش نیروی کار انسانی مورد نیاز استفاده می شود، که در نتیجه افزایش تولید را امکان پذیر می سازد. در وضعیتی که دیگر برای تولید مواد غذایی لازم، به نیروی کار کم تری نیاز است، این نیروی کار اضافی به کارخانه ها که در آن ها شیوهٔ ماشینی کردن مورد استفاده قرار گرفته، برای افزایش باز هم بیشتر کارایی فرستاده می شوند. با رشد بیشتر جمعیت، ماشینی کردن گسترش بیشتری پیدا می کند، و اغلب به سطح خودکارسازی می رسد، و نیروی کار بسیاری از کارگران برای گسترش صنعت خدمات در اختیار این صنعت قرار می گیرند.