جامع مشهد

لغت نامه دهخدا

جامع مشهد. [ م ِ ع ِ م َ هََ ] ( اِخ ) مسجد گوهرشاد که صحن جنوبی مرقد مطهر حضرت رضوی ( ع ) محسوب میشود. بانی آن گوهرشادآغا،زن شاهرخ پسر امیر تیمور است. این مسجد یکی از ابنیه بسیار عالی است که کاشیهای معرق و غیر معرق آن باچینیهای بسیار ممتاز برابری میکند. چهار در دارد:
دری به بازار بزرگ و دری به محوطه پائین پا که مقبره شیخ بهائی است و در سوم به سمت خانه حاج میرزا موسی خان و در چهارم به معبر عام باز میشود. این جامع دارای ایوانهایی است بدینقرار:
1- ایوان مقصوره با گنبدی بسیار عالی و دو گلدسته بلند کاشی که ارتفاع آن بیست و پنج ذرع و نیم و دهنه آن دوازده ذرع و طول آن سی و چهار ذرع و ارتفاع گنبد چهل و یک ذرع و قطر پیهای آن پنج ذرع و ارتفاع گلدسته چهل و یک ذرع است. این ایوان در سال 820 هَ.ق. ساخته شده است. 2- ایوان دارالسعاده که سمت مرقد واقع شده و به مرقد منوره راه دارد. 3- ایوان غربی ، شبستانهای بزرگی اطراف صحن است و مسجد پیره زن در وسط صحن قرار دارد. ( از مرآت البلدان ج 4 ص 121 ). مسجد پیره زن را اخیراً خراب کرده و جای آن حوضی در وسط صحن بنا کرده اند. مؤلف مرآت البلدان آرد: جامع دیگری در مشهد بنام مسجد شاه وجود دارد که از بناهای ازبکیه است و فعلاً جزدو منار و یک گنبد که قریب الانهدام است چیزی از آن باقی نمانده است. ( از مرآت البلدان ج 4 ص 121 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس