جامع البیان فی تفسیر القران

[ویکی فقه] جامع البیان فی تفسیر القرآن (ابهام زدایی). جامع البیان فی تفسیر القرآن ممکن است عنوان برای کتاب های ذیل باشد: • جامع البیان فی تفسیر القرآن (طبری)، تفسیر طبری، یکی از قدیم ترین و جامع ترین تفسیرهای قرآن، اثر محمد بن جریر طبری، مورخ و مفسر و فقیه نامور قرن سوم• جامع البیان فی تفسیر القرآن (ایجی)، اثر معین الدین محمد (۸۳۲ - ۹۰۶ ق) فرزند عبدالرحمن بن محمد ایجی شیرازی، از علمای عصر خود
...

[ویکی فقه] جامع البیان فی تفسیر القرآن (ایجی). جامع البیان فی تفسیر القرآن اثر معین الدین محمد (۸۳۲ - ۹۰۶ ق) فرزند عبدالرحمن بن محمد ایجی شیرازی، از علمای عصر خود می باشد.
تـفـسـیـر مورد بحث در یک جلد به زبان عربی و شیوه کلامی و ادبی با بهره از روایات و احادیث فریقین سنی و شیعه تدوین شده است و آن شامل تمام قرآن از سوره الحمد لغایت سوره الناس در نوع خود بسیار محققانه و از تفسیرهای معروف قرن دهم هجری می باشد.چند نسخه خطی از این تفسیر امروزه موجود است از جمله نسخه کتابخانه مدرسه باقریه مشهد و نسخه کتابخانه الخدیویة مصر. ایـن تـفـسـیـر نـخـستین بار در لاهور به سال ۱۸۷۹ م به طبع رسید سپس در حاشیه اکلیل فی استنباط التنزیل سیوطی در دهلی به سال ۱۲۹۶ ق تجدید چاپ گردید.

[ویکی نور] جامع البیان فی تفسیر القرآن (ایجی). جامع البیان فی تفسیر القرآن تألیف محمد بن عبدالرحمن ایجی (متوفی 905ق) از مفسران قرن دهم هجری است. بنابر قولی نام او عبدالله، معین الدین حسینی صفوی ایجی شیرازی شافعی است. وی در مقدمه تفسیر، نام خود را معین بن صفی ذکر کرده است.
مترجمان برای ایجی تفسیری ذکر نموده اند ولی در نام آن اختلاف دارند. زرکلی در اعلام آن را «جامع البیان فی تفسیر القرآن» نامیده است.
همچنین مفسر در مقدمه تفسیر همین نام را بیان کرده است ولی در ضوء لامع، کشف الظنون و هدایة العارفین آن را «جوامع التبیان فی تفسیر القرآن» نامیده اند.
مفسر در مقدمه تفسیر به مصادری که به آنها مراجعه کرده تصریح دارد که عبارتند از: 1-تفسیر ابن کثیر. 2-معالم التنزیل بغوی. 3-کشاف زمخشری. 4-شروح کشاف مانند شرح طیبی به نام فتوح الغیب فی الکشف عن قناع الریب. 5-وسیط واحدی. 6-مدارک التنزیل نسفی. 7-أنوار التنزیل بیضاوی. 8-جامع البیان طبرسی. 9-صحاح سته که بیشتر احادیث را از آنها روایت می کند.
مفسر در تفسیر از علائم و رموز جهت اختصار استفاده کرده است. در مقدمه می گوید: هرجا از واژه «أو» به معنی یا استفاده کرده، منظور قول سلفی است. هر کجا از واژه «قیل» به معنی گفته شده، استفاده شده، مراد اقوال متأخران از مفسران است که برای آن حدیث یا اثری از سلف نیافتیم. هر کجا واژه «تع» به کار رفته، مراد تعالی است. محقق «تع» را در چاپ حاضر به «تعالی» تبدیل نموده است. هرجا واژه «رح» به کار رفته، مراد رحمة الله است. هر جا واژه «ع» به کار رفته، مراد پایان رکوع است. تقسیم قرآن به رکوعات تقسیم محتوایی است.
تفسیر جامع البیان ایجی به همراه حاشیه غزنوی به چاپ ر سیده است.

[ویکی نور] جامع البیان فی تفسیر القرآن (تفسیر الطبری). جامع البیان فی تفسیر القرآن، اثر ابوجعفر محمد بن جریر طبری، یکی از مهم ترین و تأثیرگذارترین تفاسیر جهان اسلام است که به «تفسیر طبری» نیز معروف می باشد.
این اثر، به زبان عربی و حدودا در اواخر قرن سوم و اوایل قرن چهارم هجری نوشته شده است.
کتاب، با مقدمه ای از نویسنده آغاز و مطالب در سی جلد، سامان یافته است.
طبری تفسیرش را «جامع البیان عن تأویل آی القرآن» نام نهاده و بدون استثناء در آغاز تفسیر هر بخشی از آیات، عنوان «القول فی تأویل قوله تعالی» را به کار برده است. در «جامع البیان» بودن این تفسیر، تردیدی نیست؛ زیرا مشتمل است بر مباحث قرآنی، لغوی، نحوی، تاریخی، فقهی، روائی و...، به انضمام توجیهات مختلف و معارف متنوع و ترجیح اقوال بر یکدیگر
نکته قابل توجه در این تفسیر، این است که «تأویل» از دیدگاه طبری با آنچه در عرف عارفان، متکلمان و حتی مفسران سده های بعد از تأویل مراد شده است، تفاوتی بنیادی دارد. طبری از واژه «تأویل» همان «تفسیر» را مراد کرده است و نه باطن و برداشت های عارفانه و رمزی؛ چنان که او در مقدمه می گوید: شایسته ترین مفسران به درک حقیقت در تأویل قرآن - بندگان را به علم تأویل آن راه است - کسی است که حجتش در آنچه «تأویل» یا «تفسیر» کند واضح تر است