جام قهرمانان آمریکای جنوبی. جام قهرمانان آمریکای جنوبی[ ۱] [ ۲] یک رقابت فوتبالی بود که در سانتیاگو، شیلی در سال ۱۹۴۸ برگزار شد و اولین تورنمنت فوتبال در سطح قاره آمریکای جنوبی بود که به میزبانی باشگاه شیلیایی کولو - کولو، [ ۳] با کمک رئیس وقت کونمبول لوئیس والنزولا، بین ۱۱ فوریه و ۱۷ مارس برگزار شد. واسکو دوگاما از برزیل پس از کسب بیشترین امتیاز در دور نوبت گردشی، برنده این رقابت شد.
این تورنمنت به عنوان پیشروی جام لیبرتادورس[ ۴] در نظر گرفته می شود و همراه با کوپا آلدائو ( همچنین با نام "کوپا ریو د لا پلاتا" ) به عنوان یک پله مهم برای ایجاد آن در نظر گرفته می شود. [ ۵] [ ۶]
از اوایل دهه ۱۹۱۰، باشگاه های آرژانتین و اروگوئه در مورد کوپا آلدائو، مسابقاتی که بین قهرمانان لیگ های ملی برتر هر کشور برگزار می شود، اختلاف نظر داشتند. موفقیت بزرگ این مسابقات ایده رقابت قاره ای را به وجود آورد.
در سال ۱۹۲۹، روبرتو اسپیل و خوزه اوسرا برمودز، مدیران ارشد ناسیونال، رقابت بین قهرمانان ملی هر یک از اعضای کونمبول را ایده آل کردند. پس از تجزیه و تحلیل پراکندگی ها و فواصل جغرافیایی، اسپیل پروژه ای را در سال ۱۹۴۶ طراحی کرد که شامل نایب قهرمانان لیگ های ملی نیز می شد. با این حال، در سال ۱۹۴۸ بود که رابینسون آلوارز مارین، مدیر اجرایی کولو - کولو، و لوئیس والنزوئلا و رئیس کونمبول ، سرانجام پیشرو جام لیبرتادورس را به راه انداختند: "جام قهرمانان آمریکای جنوبی"، اولین تورنمنتی که به منظور تعیین باشگاه قهرمان آمریکای جنوبی برگزار شد. [ ۷] [ ۸]
واسکو دوگاما با هدایت چهره هایی مانند آگوستو، باربوسا، دنیلو، فریاسا، آدمیر و چیکو، پس از تساوی ۰ - ۰ مقابل ریور پلاته در آخرین دور مسابقات، به این جام دست یافت. تیم آرژانتینی به همراه اکثر بازیکنان تیم افسانه ای لا ماکویینا مانند خوزه مانوئل مورنو، آنخل لابرونا و فلیکس لوستاو، با اضافه شدن ستاره نوظهور آلفردو دی استفانو، وارد سانتیاگو شده بودند. [ ۹]
واسکو دوگاما قبلا لیتورال و املک را ۱–۰ شکست داده بود، ناسیونال را ۳–۱ شکست داد، مونیسیپال را ۴–۰ شکست داد و با باشگاه میزبان کولو - کولو ۱–۱ مساوی کرد. رقابت از نظر مالی به همان اندازه که در میدان بود موفقیت آمیز بود: میانگین حضور عمومی در هر بازی ۳۹، ۵۴۹ تماشاگر بود و مسابقات ۹، ۴۹۳، ۴۸۳ پزو ناخالص ایجاد کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین تورنمنت به عنوان پیشروی جام لیبرتادورس[ ۴] در نظر گرفته می شود و همراه با کوپا آلدائو ( همچنین با نام "کوپا ریو د لا پلاتا" ) به عنوان یک پله مهم برای ایجاد آن در نظر گرفته می شود. [ ۵] [ ۶]
از اوایل دهه ۱۹۱۰، باشگاه های آرژانتین و اروگوئه در مورد کوپا آلدائو، مسابقاتی که بین قهرمانان لیگ های ملی برتر هر کشور برگزار می شود، اختلاف نظر داشتند. موفقیت بزرگ این مسابقات ایده رقابت قاره ای را به وجود آورد.
در سال ۱۹۲۹، روبرتو اسپیل و خوزه اوسرا برمودز، مدیران ارشد ناسیونال، رقابت بین قهرمانان ملی هر یک از اعضای کونمبول را ایده آل کردند. پس از تجزیه و تحلیل پراکندگی ها و فواصل جغرافیایی، اسپیل پروژه ای را در سال ۱۹۴۶ طراحی کرد که شامل نایب قهرمانان لیگ های ملی نیز می شد. با این حال، در سال ۱۹۴۸ بود که رابینسون آلوارز مارین، مدیر اجرایی کولو - کولو، و لوئیس والنزوئلا و رئیس کونمبول ، سرانجام پیشرو جام لیبرتادورس را به راه انداختند: "جام قهرمانان آمریکای جنوبی"، اولین تورنمنتی که به منظور تعیین باشگاه قهرمان آمریکای جنوبی برگزار شد. [ ۷] [ ۸]
واسکو دوگاما با هدایت چهره هایی مانند آگوستو، باربوسا، دنیلو، فریاسا، آدمیر و چیکو، پس از تساوی ۰ - ۰ مقابل ریور پلاته در آخرین دور مسابقات، به این جام دست یافت. تیم آرژانتینی به همراه اکثر بازیکنان تیم افسانه ای لا ماکویینا مانند خوزه مانوئل مورنو، آنخل لابرونا و فلیکس لوستاو، با اضافه شدن ستاره نوظهور آلفردو دی استفانو، وارد سانتیاگو شده بودند. [ ۹]
واسکو دوگاما قبلا لیتورال و املک را ۱–۰ شکست داده بود، ناسیونال را ۳–۱ شکست داد، مونیسیپال را ۴–۰ شکست داد و با باشگاه میزبان کولو - کولو ۱–۱ مساوی کرد. رقابت از نظر مالی به همان اندازه که در میدان بود موفقیت آمیز بود: میانگین حضور عمومی در هر بازی ۳۹، ۵۴۹ تماشاگر بود و مسابقات ۹، ۴۹۳، ۴۸۳ پزو ناخالص ایجاد کرد.
