جام جهانی فوتبال ۱۹۳۰

جام جهانی فوتبال ۱۹۳۰ نخستین دوره جام جهانی فوتبال، مسابقات قهرمانی جهان برای تیم های فوتبال حرفه ای مردان بود که از ۱۳ ژوئیه تا ۳۰ ژوئیه به میزبانی اروگوئه برگزار شد. فیفا نهاد بین المللی حاکمیتی فوتبال این کشور را در صدمین سالگرد تصویب نخستین قانون اساسی خود برای میزبانی برگزیده بود. تیم ملی فوتبال اروگوئه در المپیک تابستانی سال ۱۹۲۸ قهرمان شده بود. تمامی مسابقات در مونته ویدئو پایتخت کشور برگزار شد و میزبان بیشتر رقابت ها ورزشگاه سنتناریو بود که به همین منظور ساخته شده بود.
سیزده تیم ( آمریکای جنوبی ( ۷ تیم ) ، اروپا ( ۴ تیم ) ، آمریکای شمالی ( ۲ تیم ) ) به رقابت وارد شدند. به دلیل دشواری های سفر به آمریکای جنوبی تعداد تیم های اروپایی کمی توانستند در نخستین جام جهانی شرکت کنند. تیم ها به چهار گروه تقسیم شدند که قهرمان هر گروه به نیمه نهایی می رسید. دو بازی نخست به طور هم زمان برگزار شدند و فرانسه ۴–۱ مکزیک را شکست داد و آمریکا ۳–۰ بر بلژیک چیره شد. لوسین لوران بازیکن تیم ملی فوتبال فرانسه نخستین گل در تاریخ جام جهانی را به ثمر رساند و جیمی داگلاس دروازه بان آمریکا با بسته نگه داشتن دروازه تیمش در مرحله گروهی نخستین دروازه بسته[ ۱] رسمی را به نام خود ثبت کرد.
در مرحله نیمه نهایی آرژانتین و اروگوئه با شکست آمریکا و یوگسلاوی به فینال راه یافتند و در بازی فینال و در برابر ۶۸٬۳۴۶ نفر تماشاگر اروگوئه ۴–۲ آرژانتین را شکست داد و فاتح نخستین جام جهانی فوتبال شد.
ایتالیا، هلند، سوئد، اسپانیا، مجارستان و اروگوئه برای میزبانی جام جهانی ۱۹۳۰ اعلام آمادگی کردند و پیشنهاد اروگوئه پس از آنکه دیگر کشورها پیشنهاد خود را پس گرفتند پذیرفته شد. [ ۲] [ ۳]
نخستین جام جهانی، تنها جام جهانی بود که در آن مسابقات انتخابی برگزار نشد. همه کشورهای عضو فیفا دعوتنامه ای برای شرکت در این رقابت ها دریافت کردند که باید تا ۲۸ فوریه ۱۹۳۰ به آن پاسخ می دادند. در قاره آمریکا و آمریکای جنوبی از این دعوت استقبال زیادی شد و کشورهای برزیل، آرژانتین، پرو، بولیوی، شیلی، مکزیک، پاراگوئه، و ایالات متحده برای حضور در مسابقات اعلام آمادگی کردند. اما تیمهای اروپایی بسیار اندکی، بخاطر دوری راه، گران بودن سفر با کشتی و نیز غیبت طولانی مدت بازیکنان و خطر از دست دادن شغل، تمایل به شرکت در مسابقات از خود نشان دادند. بعضی از کشورها در هیچ شرایطی حاضر به سفر به آمریکای جنوبی نبودند. تا دو ماه مانده به آغاز مسابقات هنوز هیچ کشور اروپایی رسماً حضور خود را اعلام نکرده بود. تا اینکه با دخالت ژول ریمه رئیس وقت فیفا و کش و قوسهای فراوان، چهار کشور بلژیک، فرانسه، یوگسلاوی و رومانی راهی سفر دریایی شدند. رومانیاییها در جنوای ایتالیا سوار کشتی کونته ورده شدند؛ فرانسویها و یوگوسلاوها از بندری در فرانسه، و بلژیکیها از بندر بارسلون. کشتی کونته ورده، ژول ریمه، جام و سه داور اروپایی را نیز با خود حمل می کرد.