جارچوی، ابن حسن (۱۳۲۲ـ۱۹۰۴/۱۳۹۴ـ۱۹۷۳)
ابن حسن جارچوی
از متفکران مبارز هندوستان و پاکستان. وی در جارچه بلوک هند به دنیا آمد. در کودکی پدر خود را از دست داد و تحت سرپرستی پدربزرگ و شوهر خواهرش بزرگ شد. تحصیلاتش را در دانشگاه های مختلف تا سطوح متعدد ادامه داد و سرانجام با کسب لیسانس تربیت مدرس از دانشگاه اسلامی علیگره فارغ التحصیل شد. وی از ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۰ با سخنرانی های سیاسی و مهیج خود به شهرت رسید. از آن زمان تا ۱۹۵۱ به فعالیت های فرهنگی متنوعی چون تدریس، ریاست مدرسة عالی، امامت جماعت و عضویت در مجامع فرهنگی اشتغال داشت. وی مشکلات سیاسی ـ اجتماعی جامعه مسلمانان هند را از زاویه مکتب تشیع، تجزیه و تحلیل می کرد. همچنین منتقد شدید نهضت سوسیالیستی بود و آشکارا امرای مسلمان هند را مورد انتقاد قرار می داد. جارچوی، فعالیت حزبی خود را با «حزب مسلم لیک» آغاز و برای ایجاد پاکستان، سفرهای متعدد و تلاش فراوان کرد. پس از رویارویی با توطئه فرصت طلبان به لکهنو رفت، ولی آن جا را هم به دلیل مسلمان¬آزاری هندوها ترک و به کراچی نقل مکان کرد (۱۹۱۵). در پاکستان مسئولیت های متعددی را به عهده گرفت و منشأ خدمات دینی بزرگی چون تأسیس بخش مذهب تشیع در دانشگاه کراچی و اداره تحقیقات فرهنگی اسلامی کراچی شد. فلسفه آل محمد (ص) و جهانداری علی (ع) از آثار اوست.