جارالله

[ویکی حج] جارالله اصطلاحی ترکیبی به معنای همسایه خدا یا در پناه خدا، که بر مجاوران مکه اطلاق می شود.
مجاورت و اقامت در مکه، در فرهنگ اسلامی و منابع روایی، نیکو شمرده شده است. فقیهان شیعی با پرداختن به مبحث مجاورت در مکه، اقامت در این شهر را برای کسانی که از قساوت قلب در امان هستند، مستحب شمرده اند. همچنین دفن اموات، هر چند افراد بیرون از آن مرده باشند، نیز در حرم مستحب است.
در دوره اسلامی، منابع تراجم لقب جارالله را برای حدود 50 تن از دانشوران به کار برده اند که نخستین و معروف ترین کسی که به این عنوان ملقب گشته، جارالله زمخشری صاحب تفسیر الکشاف است که این عنوان برای وی به صورت اسم خاص درآمده است.

[ویکی فقه] جارالله (ابهام زدایی). جارالله ممکن است در معانی ذیل به کار رفته و یا اسم برای اشخاص ذیل باشد: عنوان• جارالله (مجاوران مکه)، اصطلاحی ترکیبی به معنای همسایه خدا یا در پناه خدا، اطلاق شده به مجاوران مکه اعلام و اشخاص• جارالله رومی، ابوعبدالله ولی الدین بن مصطفی (د ۱۱۵۱ق/ ۱۷۳۸م)، فقیه و قاضی حنفی• جارالله زمخشری، محمود بن عمر بن محمد بن عمر خوارزمی از بزرگان مذهب حنفی و معتزلی
...

[ویکی فقه] جارالله (مجاوران مکه). جارالله عنوانی برای مجاوران مکه، اصطلاحی ترکیبی به معنای همسایه خدا یا در پناه خدا است.
ماده «ج ـ و ـ ر» به معنای عدول و میل است و واژه جار، صفت بر وزن فعل، به معنای هم مسکن و همسایه می باشد. مجاورت و جوار نیز از همین ماده به این معنا و نیز به معنای «در پناه و حمایت دیگری بودن» است. ترکیب اضافی «جارالله» به صورت مستقیم یا با مستتر دانستن بیت پیش از الله (جار بیت الله) به معنای همسایه خدا، همسایه خانه خدا، در پناه خدا، یا در پناه خانه خدا است.
لفظ جار در قران
لفظ جار در آیه ۳۶ نساء به همسایه و در آیه ۴۸ انفال به پناه و یاور تفسیر شده است. ششمین آیه سوره توبه نیز با بیان استجاره و پناه خواستن برخی مشرکان برای شنیدن سخن خداوند، پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم را به پناه دادن به ایشان موظف کرده است.
پیمان مجاورت
از پیشینه تاریخی اطلاق عنوان جارالله یا جار البیت بر اشخاص پیش از اسلام، گزارشی در دست نیست. آورده اند که برخی خود را در پناه «الله» دانسته، با پناهندگی و حق جوار خداوند، خود را از جوار دیگر افراد بی نیاز می شمردند. پیمان مجاورت و حق جوار که نزد عرب مرسوم بوده است، بر پیمانی اطلاق می شد که فردی در پناه شخص محترم و قبیله یا قوم یا مقبره و مکان مقدسی مانند حرم مکه قرار می گرفت. شخص پناهنده، جار یا مستجیر خوانده می شد. امروزه پیمان حسن همجواری در میان کشورها نیز از همین باب است.
مجاورت در فرهنگ مذاهب
...