جارا

لغت نامه دهخدا

جارا. [ رُل ْ لاه ] ( اِخ ) لقب امام اعظم علامه ابوالقاسم محمودبن عمربن محمدبن احمد است که از علمای بزرگ بود و ادیب و مفسر و نحوی معروفی بشمار میرفت. وی اهل زمخشر از قراء خوارزم بود و در ماه رجب سال 467 هَ.ق. متولد شد و در سال 538 هَ.ق. در جرجانیه خوارزم درگذشت. چون مدتی مجاور خانه خدا بود به جاراﷲ معروف شد. رجوع به زمخشری و محمودبن عمر و ابوالقاسم شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس