جار ذی القربی

لغت نامه دهخدا

جار ذی القربی. [ رِ ذِل ْ ق ُ با ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) همسایه خانه ای که با خانه تو پیوسته است. همسایه خویشست. ( مهذب الاسماء ).

فرهنگ فارسی

همسایه خانه که با خانه تو پیوسته است

پیشنهاد کاربران

بپرس