جاذل

لغت نامه دهخدا

جاذل. [ ذِ ] ( ع ص ) برجای ایستاده مانند ستون. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). بات فلان جاذلاً علی ظهر دابته ؛ ای نام منتصباً لایضطرب. ( اقرب الموارد ). || شادمان. ( منتهی الارب ) ( مهذب الاسماء ) ( آنندراج ). || سقاء جاذل ؛ خیکی که شیر را بدمزه گرداند. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس