جادوکار

لغت نامه دهخدا

جادوکار. ( ص مرکب ) جادوگر. ساحر.آنکه در مهارت و هنر جادوگر را ماند : در کارگاه جادوکار از عالم شمشیر میناکار. ( آنندراج ).
چون شد آراسته بنقش و نگار
روی این کارگاه جادوکار.
امیرخسرو.

فرهنگ عمید

=جادوگر

پیشنهاد کاربران

بپرس