جاده هراز یا جاده ۷۷ ، مهم ترین جاده مابین استان های تهران - مازندران است. این جاده از درهٔ رود هراز می گذرد و نزدیک ترین راه اصلی به قله دماوند است.
این جاده در سال ۱۳۴۲ بعنوان یک راه دسترسی اصلی در دره هراز، به بهره برداری رسید. در طول ۲۳ سال ساخت، کشته ها و زخمی های زیادی را از خود به جای گذاشت. این روند به ویژه پس از گشودن راه به روی وسایل نقلیه نیز ادامه یافت. تا اینکه مشکلات ناشی از ناپایداری دامنه ها، دولت وقت را وادار به احداث جاده ای جدید نمود که از دماوند، فیروزکوه و سوادکوه می گذشت. این جاده در سال ۱۳۶۲ به بهره برداری رسید. اما از سوی دیگر، سکونت و ساخت و ساز در مسیر هراز ( دره هراز ) و همچنین لزوم دستیابی به تأسیسات مهمی چون سد لار، سبب شد تا فکر بستن جاده هراز که به عقیده صاحبنظران، خطرناکترین راه موجود در کشور است، هیچگاه عملی نشود. عامل اصلی تمامی این مشکلات کمبود مطالعات سایت در هنگام مسیر یابی بود که اثراتش را به صورت حوادث بعدی برجای گذاشته و می گذارد.
... [مشاهده متن کامل]
این جاده یکی از زیباترین و تاریخی ترین جاده های جهان است که به انتخاب مردم ایران در سال هشتاد و نه بعد از جاده زیبای چالوس دومین جاده زیبای ایران انتخاب شده است، همچنین این جاده تاریخ منطقه عظیم البرز و دماوند، آمل و ایران را بیان می کند. جاده هراز کوتاه ترین مسیر تردد میان دو شهر تهران و آمل است. برآورد می شود که فقط در ایام نوروز، این جاده میزبان ۴ میلیون مسافر باشد. حجم زیاد تردد در کنار ظرفیت کم جاده گاهی موجب به وجود آمدن ترافیک های بسیار طولانی می شود، به همین لحاظ پروژهٔ چهارخطه کردن این جاده در دست اجرا بوده که تا پایان پاییز سال ۱۴۰۲ بیشتر این مسیر چهار خطه شده است و فقط ۳۳ کیلومتر از آن همچنان به صورت دو خطه می باشد. جاده هراز دارای ۱۷ تونل بوده که طولانی ترین آن ها بیش از ۳۲۹۰ متر طول دارد. کار ساخت این جاده ۲۳ سال به طول انجامید.
اگرچه استفاده از دره هراز به عنوان راه ارتباطی آمل به ری سابقه بسیار طولانی دارد، ولی جاده هراز یکی از جدیدترین جاده های اتومبیل روی منتهی به شمال کشور است. در اطراف این جاده جاذبه های گردشگری تاریخی، طبیعی و مذهبی وجود داشته و همین امر نیز موجب ترغیب مسافران بیشتری به استفاده از این جاده شده است.
در محل تنگه بند بریده، آثاری از راه باستانی ری به آمل به چشم می خورد. این آثار حکایت از آن دارد که حداقل از زمان ساسانیان، محور رود هراز، به عنوان یک جاده مستقل مورد استفاده بوده است، که بر همین اساس جاده هراز از قدیمی ترین جاده های جهان است. پروژه جاده اتوموبیل رو هراز به عنوان ساخت راه میان تهران ـ آمل که به جاده هراز معروف است در سال ۱۳۳۴، آغاز شد. هزینه این پروژه ۳۰۰ میلیون ریال پیش بینی شده بود. جاده هراز در ۲۵ تیر ماه سال ۱۳۴۲ به عنوان یک راه دسترسی اصلی در دره هراز، توسط محمدرضا پهلوی به بهره برداری رسید. کار ساخت این جاده ۶ سال به طول انجامید. لوون پالانچیان در زمان ریاست ابوالحسن ابتهاج بر سازمان برنامه ساخت جاده هراز را پیشنهاد داده بود که مورد توجه اشرف پهلوی قرار گرفت.
این جاده در سال ۱۳۴۲ بعنوان یک راه دسترسی اصلی در دره هراز، به بهره برداری رسید. در طول ۲۳ سال ساخت، کشته ها و زخمی های زیادی را از خود به جای گذاشت. این روند به ویژه پس از گشودن راه به روی وسایل نقلیه نیز ادامه یافت. تا اینکه مشکلات ناشی از ناپایداری دامنه ها، دولت وقت را وادار به احداث جاده ای جدید نمود که از دماوند، فیروزکوه و سوادکوه می گذشت. این جاده در سال ۱۳۶۲ به بهره برداری رسید. اما از سوی دیگر، سکونت و ساخت و ساز در مسیر هراز ( دره هراز ) و همچنین لزوم دستیابی به تأسیسات مهمی چون سد لار، سبب شد تا فکر بستن جاده هراز که به عقیده صاحبنظران، خطرناکترین راه موجود در کشور است، هیچگاه عملی نشود. عامل اصلی تمامی این مشکلات کمبود مطالعات سایت در هنگام مسیر یابی بود که اثراتش را به صورت حوادث بعدی برجای گذاشته و می گذارد.
... [مشاهده متن کامل]
این جاده یکی از زیباترین و تاریخی ترین جاده های جهان است که به انتخاب مردم ایران در سال هشتاد و نه بعد از جاده زیبای چالوس دومین جاده زیبای ایران انتخاب شده است، همچنین این جاده تاریخ منطقه عظیم البرز و دماوند، آمل و ایران را بیان می کند. جاده هراز کوتاه ترین مسیر تردد میان دو شهر تهران و آمل است. برآورد می شود که فقط در ایام نوروز، این جاده میزبان ۴ میلیون مسافر باشد. حجم زیاد تردد در کنار ظرفیت کم جاده گاهی موجب به وجود آمدن ترافیک های بسیار طولانی می شود، به همین لحاظ پروژهٔ چهارخطه کردن این جاده در دست اجرا بوده که تا پایان پاییز سال ۱۴۰۲ بیشتر این مسیر چهار خطه شده است و فقط ۳۳ کیلومتر از آن همچنان به صورت دو خطه می باشد. جاده هراز دارای ۱۷ تونل بوده که طولانی ترین آن ها بیش از ۳۲۹۰ متر طول دارد. کار ساخت این جاده ۲۳ سال به طول انجامید.
اگرچه استفاده از دره هراز به عنوان راه ارتباطی آمل به ری سابقه بسیار طولانی دارد، ولی جاده هراز یکی از جدیدترین جاده های اتومبیل روی منتهی به شمال کشور است. در اطراف این جاده جاذبه های گردشگری تاریخی، طبیعی و مذهبی وجود داشته و همین امر نیز موجب ترغیب مسافران بیشتری به استفاده از این جاده شده است.
در محل تنگه بند بریده، آثاری از راه باستانی ری به آمل به چشم می خورد. این آثار حکایت از آن دارد که حداقل از زمان ساسانیان، محور رود هراز، به عنوان یک جاده مستقل مورد استفاده بوده است، که بر همین اساس جاده هراز از قدیمی ترین جاده های جهان است. پروژه جاده اتوموبیل رو هراز به عنوان ساخت راه میان تهران ـ آمل که به جاده هراز معروف است در سال ۱۳۳۴، آغاز شد. هزینه این پروژه ۳۰۰ میلیون ریال پیش بینی شده بود. جاده هراز در ۲۵ تیر ماه سال ۱۳۴۲ به عنوان یک راه دسترسی اصلی در دره هراز، توسط محمدرضا پهلوی به بهره برداری رسید. کار ساخت این جاده ۶ سال به طول انجامید. لوون پالانچیان در زمان ریاست ابوالحسن ابتهاج بر سازمان برنامه ساخت جاده هراز را پیشنهاد داده بود که مورد توجه اشرف پهلوی قرار گرفت.
پلور ( گردنه جاده هراز )