جاده های رومی

دانشنامه عمومی

جاده های رومی ( لاتین: viae Romanae ) نقشی مهم در توسعه و نگهداشت دولت روم باستان داشتند. [ ۱] ساخت این جاده ها از حدود ۳۰۰ ق. م. شروع شد و در تمام دوران جمهوری روم و امپراتوری روم ادامه داشت. [ ۲] جاده ها روشی بهینه را برای رفت وآمد زمینی قشون، مسئولان و منصوبان، و غیرنظامیان رومی و همچنین بازرگانان و انتقال اجناس بازرگانی فراهم می کردند. جاده های رومی گونه ها متفاوتی داشتند و از راه های محلی کوچک تا راه های عریض و بلندی را شامل می شدند که شهرها و کمپ های نظامی را به هم وصل می کرد. این راه های بزرگ معمولاً کفپوش سنگی یا فلزی داشتند، زه کشی می شدند، و شانه، راهنمای اسب و جوی آب داشتند. این راه ها بر اساس نقشه های دقیق ساخته شده بودند و گاه از دل تپه ها یا فراز رودها یا دره ها می گذشتند. همچنین بخش هایی از جاده ها که از زمین های باتلاقی و جلگه ای می گذشت با شالوده های شمعی مستحکم می شد.
در اوج توسعهٔ رومی ها، ۲۹ بزرگراه از پایتخت خارج می شد و باور بر این بود که همه از نقطهٔ میلیاریوم آئوریوم ( فرسخ شمار طلایی ) در نزدیکی فروم رم منشأٔ می گرفتند. به باور فیلیپ شف ضرب المثل «همهٔ جاده ها به رم می رسند» اشاره به همین نقطه دارد. [ ۳] در کل شبکهٔ جاده ها در ۱۱۳ استان امپراتوری روم ۳۷۲ جادهٔ بزرگ وجود داشت که نهایتاً بالغ بر ۴۰۰٫۰۰۰ کیلومتر می شد و۸۰٫۵۰۰ کیلومتر آن با سنگ کفپوش شده بود. رومی ها تنها در سرزمین گل بیش از ۲۱٫۰۰۰ کیلومتر جاده ساختند، و این عدد در بریتانیا به ۴٫۰۰۰ کیلومتر می رسید. مسیر و سطح بسیاری از جاده های رومی تا به امروز باقی مانده است و بر روی برخی از آن ها جاده های امروزی جای گرفته اند.
عکس جاده های رومیعکس جاده های رومی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

جاده های رومی (Roman roads)
شبکه ای از جاده های مستحکم که رومی ها برای تسهیل جابه جایی نیروها و ارتباطات و همچنین تجارت در سراسر انگلستان احداث کرده بودند. مشهورترین این جاده ها عبارت اند از ارمین استریت۱، واتلینگ استریت۲، و فاس وی۳. بسیاری از جاده های رومی بازسازی و برخی نیز، همچون ایکنیلد وی۴، در مسیرهای باستانی ایجاد شدند. این جاده ها را غالباً مستقیم می ساختند تا مسافرت سریع از نقطه ای به نقطۀ دیگر امکان پذیر باشد. جاده های رومی را بیشتر با قطعه سنگ های بزرگ می ساختند. فاصلۀ بین این سنگ ها را با سنگ های کوچک تر سنگ فرش می کردند و روی جاده ها را با سنگ ریزه های بستر رودخانه ها می پوشاندند و در کنار جاده نیز زهکش احداث می کردند. از جاده های رومی تا پایان قرون وسطا همچنان استفاده می شد.
Ermine StreetWatling StreetFosse WayIcknield Way

پیشنهاد کاربران

بپرس