جادس

لغت نامه دهخدا

جادس. [ دِ ] ( ع ص ) زمین بی عمارت و بی زراعت. || آثار محوشده. ( منتهی الارب ). || خون خشک. ( اقرب الموارد ). || درشت از هر چیزی. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس