جابر رمضانی ( زادهٔ ۱۹ آبان ۱۳۶۷ ) کارگردان تئاتر، نمایشنامه نویس و فیلم ساز ایرانی است. او دانش آموخته دانشگاه های سوره و تربیت مدرس است.
نمایش های او به غیر از ایران در کشورهای مختلفی از جمله لهستان، ایتالیا، صربستان، مالزی، روی صحنه رفته اند و جوایز مختلف بین المللی را کسب کرده اند. از مشهورترین آثار او می توان به نمایش تیم شنا برنده جایزه بهترین کارگردانی از جشنواره رم و نمایش صدای آهسته برف برنده جایزه ویژه جشنواره لهستان اشاره کرد. او در چهاردهمین دوره جشنواره بین المللی تئاتر دانشگاهی در چهار بخش نامزد شد و در بخش نمایشنامه نویسی ( جایزه اکبر رادی ) دیپلم افتخار را برای نمایش اسکیس دریافت کرد.
... [مشاهده متن کامل]
رمضانی در سال ۱۳۹۶ تئاتر نمی تونیم راجع بهش حرف بزنیم خود را از جشنواره تئاتر فجر پس گرفت. در سال ۱۴۰۱ نمایش مخاطب به کارگردانی او و با بازی نگار جواهریان، لیلی رشیدی و علی باقری پس از مدتی اجرا با واکنش هایی روبه رو شد که منجر به بازبینی مجدد و توقف اجرای آن شد. در این انتقادها نمایش مبتذل و نمایش دهندهٔ خشونت جنسی خوانده شده بود. پس از مدتی اجرای آن از سر گرفته شد.
سولماز غلامی در مجله هنر و معماری نمایش صدای آهسته برف به کارگردانی و نویسندگی رمضانی که در سال ۱۳۹۳ به نمایش درآمد را از لحاظ نویسندگی برجسته دانسته که باعث شده خصائص غیرانسانی شخصیت ها هم باورپذیر باشند و هم از لحاظ ارتباط با مخاطب نمایش را قابل توجه خوانده چراکه می تواند تمام حس های مخاطب را به خوبی درگیر کند.
شهرام کرمی در مجله هنرمند در نقد نمایش تیم شنا به کارگردانی رمضانی که در سال ۱۳۹۰ اجرا شد اثر رمضانی را به دلیل درک درست او از امکانات صحنه و خلق رابطه باورپذیر میان شخصیت ها در رابطه با مخاطب موفق ارزیابی کرده است. مخاطبان غیر فارسی زبان ضمن برشمردن ویژگی های نوآورانهٔ نمایش تیم شنا، معتقدند این موضوع می توانست عمق بیشتری یافته، جلا خورده و بسط پیدا کند تا بتواند به وضعیت زن پس از انقلاب ۱۳۵۷ نقب بزند.
هادی مؤمنیان در خبرگزاری فارس، نقدهای منفی واردشده به نمایش مخاطب را نادرست دانسته و مخاطب را اثری جدی و غیرمبتذل خوانده است که از قضا یکی از قابل توجه ترین آثار نمایشی چندسال اخیر است و بدون زرق وبرق و دکور گران قیمت محتوا را به مخاطب منتقل می کند. او بر این باور است که رمضانی گونه ای تئاتر بی چیز را با تئاتر شقاوت درآمیخته و می کوشد مرز بین نمایش و تماشاگر را از میان بردارد.
نمایش های او به غیر از ایران در کشورهای مختلفی از جمله لهستان، ایتالیا، صربستان، مالزی، روی صحنه رفته اند و جوایز مختلف بین المللی را کسب کرده اند. از مشهورترین آثار او می توان به نمایش تیم شنا برنده جایزه بهترین کارگردانی از جشنواره رم و نمایش صدای آهسته برف برنده جایزه ویژه جشنواره لهستان اشاره کرد. او در چهاردهمین دوره جشنواره بین المللی تئاتر دانشگاهی در چهار بخش نامزد شد و در بخش نمایشنامه نویسی ( جایزه اکبر رادی ) دیپلم افتخار را برای نمایش اسکیس دریافت کرد.
... [مشاهده متن کامل]
رمضانی در سال ۱۳۹۶ تئاتر نمی تونیم راجع بهش حرف بزنیم خود را از جشنواره تئاتر فجر پس گرفت. در سال ۱۴۰۱ نمایش مخاطب به کارگردانی او و با بازی نگار جواهریان، لیلی رشیدی و علی باقری پس از مدتی اجرا با واکنش هایی روبه رو شد که منجر به بازبینی مجدد و توقف اجرای آن شد. در این انتقادها نمایش مبتذل و نمایش دهندهٔ خشونت جنسی خوانده شده بود. پس از مدتی اجرای آن از سر گرفته شد.
سولماز غلامی در مجله هنر و معماری نمایش صدای آهسته برف به کارگردانی و نویسندگی رمضانی که در سال ۱۳۹۳ به نمایش درآمد را از لحاظ نویسندگی برجسته دانسته که باعث شده خصائص غیرانسانی شخصیت ها هم باورپذیر باشند و هم از لحاظ ارتباط با مخاطب نمایش را قابل توجه خوانده چراکه می تواند تمام حس های مخاطب را به خوبی درگیر کند.
شهرام کرمی در مجله هنرمند در نقد نمایش تیم شنا به کارگردانی رمضانی که در سال ۱۳۹۰ اجرا شد اثر رمضانی را به دلیل درک درست او از امکانات صحنه و خلق رابطه باورپذیر میان شخصیت ها در رابطه با مخاطب موفق ارزیابی کرده است. مخاطبان غیر فارسی زبان ضمن برشمردن ویژگی های نوآورانهٔ نمایش تیم شنا، معتقدند این موضوع می توانست عمق بیشتری یافته، جلا خورده و بسط پیدا کند تا بتواند به وضعیت زن پس از انقلاب ۱۳۵۷ نقب بزند.
هادی مؤمنیان در خبرگزاری فارس، نقدهای منفی واردشده به نمایش مخاطب را نادرست دانسته و مخاطب را اثری جدی و غیرمبتذل خوانده است که از قضا یکی از قابل توجه ترین آثار نمایشی چندسال اخیر است و بدون زرق وبرق و دکور گران قیمت محتوا را به مخاطب منتقل می کند. او بر این باور است که رمضانی گونه ای تئاتر بی چیز را با تئاتر شقاوت درآمیخته و می کوشد مرز بین نمایش و تماشاگر را از میان بردارد.
