جائظ

لغت نامه دهخدا

جائظ. [ ءِ ] ( ع ص ) از: جأظ. گران چشم :جأظَ من الماء؛ گران چشم شد از آب. ( منتهی الارب ).

جائظ. [ ءِ ] ( ع ص ) از: جوظ و جوظان. خرامنده. خرامان رونده. متکبر.

فرهنگ فارسی

خرامنده

پیشنهاد کاربران

بپرس