جئه

لغت نامه دهخدا

( جئة ) جئة. [ ج ِ ءَ ] ( ع اِ ) استادن گاه آب. || درپی کفش. || دوال که بدان کفش دوزند. ( منتهی الارب ).

جئة. [ ج ُ ءَ ] ( اِخ ) نام دهی به یمن. ( از منتهی الارب ). این نام در معجم البلدان جوُءَ ضبط شده و ظاهراً این صورت صحیح است.

پیشنهاد کاربران

بپرس