ثیتل

لغت نامه دهخدا

ثیتل. [ ت َ ] ( ع اِ ) بز کوهی نر. || گاو کوهی نر. || نوعی از کاو دشتی. نمش. ج ، ثیاتل. || مرد فربه که در وی گمان خیر دارند. || عنین.

ثیتل. [ ث َ ت َ ] ( اِخ ) نام کوهی است.( منتهی الارب ). || محلی است نزدیک نباج که جنگ مشهوری در آنجا واقع شد بین نباج و ثیتل. منزلی است برای مسافران بصره. || و گویند قریه ای است. || و گویند شهری است از بنی حمان.

فرهنگ فارسی

نام کوهی است محلی است نزدیک نباج که جنگ مشهوری در آنجا واقع شد بین نباج و ثیتل منزلی است برای مسافران بصره

پیشنهاد کاربران

بپرس