ثکول. [ ث َ ] ( ع ص ، اِ ) نعت مؤنث است از ثکل ، مانند ثاکل و ثکلی و ثکلانة. زنی که فرزند یا دوستش نایافت یافوت شده باشد. || هبول. || فلات ثکول ؛ بیابانی که رونده در آن گم گردد و هلاک شود.
