ثکن

لغت نامه دهخدا

ثکن. [ ث ُ ] ( ع اِ ) راه راست. || شاه راه.

ثکن. [ ث ُ ک َ ] ( ع اِ ) ج ِ ثکنة.

ثکن. [ ث َ ک َ ] ( ع اِ ) ثکن طریق ؛ میانه راه.

ثکن. [ ث َ ک َ ] ( اِخ ) نام کوهی است.

فرهنگ فارسی

نام کوهی است

پیشنهاد کاربران

بپرس