ثکم

لغت نامه دهخدا

ثکم. [ ث َ ] ( ع مص ) ثکم آثار؛ پی گرفتن و پیروی کردن اثر کسی. || ثکم امر؛ لازم گرفتن آن. || ثکم بمکان ؛ مقیم شدن در آن و ملازم گرفتن. ( تاج المصادر بیهقی ).

ثکم. [ ث ُ ک َ / ث َ ک َ ] ( ع اِ ) میانه راه و واضح آن. || میان مرد.

ثکم. [ ث َ ک َ ] ( ع مص ) ایستادن. || ملازم و مقیم شدن. || لازم گرفتن.

ثکم. [ ث ُ ک َ ] ( اِخ ) نام مردی است.

پیشنهاد کاربران

بپرس