ثوبانیه

لغت نامه دهخدا

( ثوبانیة ) ثوبانیة. [ ث َنی ی َ ] ( اِخ ) ثوبانی. طایفه ای از مرجئه باشند که به ثوبان بن مرجی انتساب دارند. اینان گویند ایمان عبارت است از اقرار به ایزد تعالی و پیمبران او لیکن چیزهائی که فعل و ترکش از روی تجویز عقل است داخل در ایمان نیست. ( سمعانی ). فرقه ای از مرجئه و از یاران ثوبان مرجئی هستند. میگویند ایمان عبارت است از شناسائی و اقرار به وجود خدای یگانه و حقانیت رسول او و بکل مالا یجوز فی العقل ان یعقله. و اما ما جاز فی العقل ان یعقله فلیس الاعتقاد به من الایمان. و این گروه بالاجماع قایلند بر این که خدای تعالی اگر در روز واپسین از گنهکاری اغماض کرد و او را بخشود هر یک از گنهکاران را هم که مانند او باشد خواهد بخشود. و همچنین اگر یکی را از آتش دوزخ رهائی عطا فرمود سایرین را هم مانند او از دوزخ رهائی عطا فرماید. این فرقه عقیده ثابتی ندارند بر اینکه مؤمنان بالاخره از دوزخ خارج خواهند شد. ابن غیلان که یکی از پیشوایان این فرقه است بین اِرجاء و قدر را جمع کرده است. بدین معنی که افعال بندگان را بخود بندگان نسبت میدهد. و ابن غیلان از کسانی است که به خروج امام قائل میباشند و عقیده او این است که امامی که خروج خواهد کرد حتماً باید از طایفه قریش باشد. کذا فی شرح المواقف. و کشاف اصطلاحات الفنون. و رجوع به ابو ثوبان المرجی شود.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اصحاب ابو ثوبان مرجی را گویند.
این فرقه عقیده دارند به این که همانا ایمان، معرفه الله و اقرار به خدای تعالی و رسل اوست.
و آنچه عقل جائز دارد ترک کردن آن از ایمان نیست.
ابو ثوبان تمام اعمال را از ایمان مؤخر دارد.

wikifeqh: ثوبانیه

پیشنهاد کاربران

بپرس