ثناخواندن. [ ث َ خوا / خا دَ ] ( مص مرکب ) مدح کردن : از آن پس ثنا خواند بر شهریارچنان چون بود درخور نامدار.فردوسی.همانکه آنش ثنا خواند اینش لعنت کردبسوی آن حجری بود و سوی این گهری.ناصرخسرو.