ثمین باغچه بان ( زاده ۱۳۰۴ تبریز – درگذشته ۲۹ اسفند ۱۳۸۶، استانبول ) آهنگساز، شاعر، نویسنده و مترجم اهل ایران بود. ثمین باغچه بان برای چندین دهه حضوری پر رنگ در موسیقی ایران داشت. در دوران پیش از انقلاب ۱۳۵۷ ایران سال ها در هنرستان عالی موسیقی تدریس می کرد. ساخته هایش در کنسرت های بسیاری اجرا شدند و او را به عنوان یکی از چهره های مؤثر در موسیقی چندصدایی ایران مطرح کردند.
... [مشاهده متن کامل]
ثمین باغچه بان در سال ۱۳۰۴ در تبریز به دنیا آمد. پدرش جبار باغچه بان ( جبار عسکرزاده ) بنیانگذار آموزشگاه ناشنوایان در ایران بود. او کودکی خود را در شیراز گذراند و در ۷ سالگی با خانواده اش به تهران رفت و تحصیلاتش را در آنجا گذراند. ثمین باغچه بان به یادگیری پیانو علاقه داشت؛ ولی به علت نبود پیانو در خانه و عدم توانایی مالی خانواده، و از آن جا که مادرش ویولن داشت، مجبور به یادگیری ویلون شد؛ ولی ویلون مادرش هم به علت تعمیر نامناسب صدای مناسبی نداشته و مورد قبول هنرستان موسیقی نبود. از آنجا که می توانست ساز ابوا را از هنرستان قرض بگیرد در نهایت، این ساز را برگزید. او بر اساس طرحی که رضاشاه با مصطفی کمال آتاترک برای اعزام دانشجو امضا شده بود به ترکیه رفت. در این طرح، ۱۲۰ دانشجو در گروه های ۲۰ نفری به ترکیه اعزام می شدند که او در گروه آخر اعزام شد.
او در آنکارا با اِولین باغچه بان خواننده و پیانیست اهل ترکیه آشنا شد و با او ازدواج کرد. شعر زیر بخشی از سروده جبار باغچه بان ( پدر ثمین باغچه بان ) در وصف عروسش اِولین است:
این زوج پس از پایان تحصیل در کنسرواتوار دولتی آنکارا به ایران آمدند و در سال ۱۳۳۰ در هنرستان عالی موسیقی ( کنسرواتوار تهران ) استخدام شدند. ثمین آهنگسازی و اِولین آواز و پیانو درس می داد.
باغچه بان با گروه های چپ گرای مخالف محمدرضا پهلوی همکاری داشت و همین موضوع، امکان اجرای آثارش را با مشکل مواجه می کرد. اما حدود یک دهه بعد باغچه بان با خشم فراوان از حزب توده ایران استعفا داد. او در نامه ای سرگشاده نوشت آنچه از سوی این حزب به او و مردم وعده داده می شده فریب بوده است. باغچه بان حتی نُت برخی از آثاری که با نگرش سیاسی نوشته بود را از بین برد. «کشته شدن یک رفیق خوزستانی» یکی از این آثار است که امروزه تنها یک ضبط تاریخی از آن برجای مانده است.
... [مشاهده متن کامل]
ثمین باغچه بان در سال ۱۳۰۴ در تبریز به دنیا آمد. پدرش جبار باغچه بان ( جبار عسکرزاده ) بنیانگذار آموزشگاه ناشنوایان در ایران بود. او کودکی خود را در شیراز گذراند و در ۷ سالگی با خانواده اش به تهران رفت و تحصیلاتش را در آنجا گذراند. ثمین باغچه بان به یادگیری پیانو علاقه داشت؛ ولی به علت نبود پیانو در خانه و عدم توانایی مالی خانواده، و از آن جا که مادرش ویولن داشت، مجبور به یادگیری ویلون شد؛ ولی ویلون مادرش هم به علت تعمیر نامناسب صدای مناسبی نداشته و مورد قبول هنرستان موسیقی نبود. از آنجا که می توانست ساز ابوا را از هنرستان قرض بگیرد در نهایت، این ساز را برگزید. او بر اساس طرحی که رضاشاه با مصطفی کمال آتاترک برای اعزام دانشجو امضا شده بود به ترکیه رفت. در این طرح، ۱۲۰ دانشجو در گروه های ۲۰ نفری به ترکیه اعزام می شدند که او در گروه آخر اعزام شد.
او در آنکارا با اِولین باغچه بان خواننده و پیانیست اهل ترکیه آشنا شد و با او ازدواج کرد. شعر زیر بخشی از سروده جبار باغچه بان ( پدر ثمین باغچه بان ) در وصف عروسش اِولین است:
این زوج پس از پایان تحصیل در کنسرواتوار دولتی آنکارا به ایران آمدند و در سال ۱۳۳۰ در هنرستان عالی موسیقی ( کنسرواتوار تهران ) استخدام شدند. ثمین آهنگسازی و اِولین آواز و پیانو درس می داد.
باغچه بان با گروه های چپ گرای مخالف محمدرضا پهلوی همکاری داشت و همین موضوع، امکان اجرای آثارش را با مشکل مواجه می کرد. اما حدود یک دهه بعد باغچه بان با خشم فراوان از حزب توده ایران استعفا داد. او در نامه ای سرگشاده نوشت آنچه از سوی این حزب به او و مردم وعده داده می شده فریب بوده است. باغچه بان حتی نُت برخی از آثاری که با نگرش سیاسی نوشته بود را از بین برد. «کشته شدن یک رفیق خوزستانی» یکی از این آثار است که امروزه تنها یک ضبط تاریخی از آن برجای مانده است.
