( ثمالة ) ثمالة. [ ث ُ ل َ ] ( ع اِ ) بقیه آب و طعام در شکم. || باقی آب در تک حوض و خنور. || کف شیر. سر شیر. || لیف سرسبوی. ج ، ثُمال. ثمالة. [ ث ُ ل َ ] ( اِخ ) لقب عوف بن اسلم که پدر بطنی است و او را ثمالة لقب دادند چون قوم خود را اطعام کرد و شیر با سر شیر آن نوشانید.
فرهنگ فارسی
لقب عوف بن اسلم که پدر باطنی است و او را ثماله لقب دادند چون قوم خود را اطعام کرد و شیر با سر شیر آن نوشانید
