[ویکی نور] محمد ثقفی تهرانی در جمادی الثانی سال(1313 ه.ق.)حاج میرزا ابوالفضل تهرانی صاحب فرزندی گردید که او را محمّد نامیدند.ولادت این کودک،فضای زندگی را سرشار از صفا ساخت؛میرزا ابوالفضل از این که خداوند خانه اش را با میلاد این نوزاد،غرق شادی نموده است، به درگاه الهی سپاس گفته و با خود زمزمه می کند: «امید آن که به فضل پروردگار، فرزندم آینده ای درخشان داشته و در سلک کاروان فضیلت و تقوا در آید و در حفاظت از میراث علمی و فرهنگی این خاندان بکوشد.»
میرزا ابوالفضل با استعانت از خداوند متعال و برخورداری از توانایی های علمی و اخلاقی، کمال کوشش را در تربیت این کودک به کار برد و به
تدریج او را با قرائت قرآن، ادبیات فارسی و مقدمات عربی آشنا کرد.تلاش وی این بود که فرزندش، انسانی صالح و فرزانه و به دور از تعلّقات دنیوی رشد یابد.
نصایح پرمایۀ پدر و تذکّرات ارزندۀ او،گوش جان محمّد را نوازش می داد و کشتزار ذهن و اندیشه اش با جرعه های ناب حکمت والدش آبیاری می گردید.استعداد و اشتیاق درونی و راهنمایی های پدر موجب گردید تا وی حتی در دوران طفولیت به همۀ مناظر طبیعی و تاریخی به دیدۀ عبرت بنگرد و مشاهداتش با نتیجه گیری های عالی توأم گردد و بذرهای معرفت و حکمت در نهاد وجودش شکوفا شود.
محمّد که حتی در دوران کودکی از آموختن غفلت نداشت و سرلوحۀ زندگی اش تحصیل معارف دینی و آراستن روح و روان به فضایل بود، پس از آن که دوران کودکی را پشت سر نهاد، تصمیم گرفت فراگیری علوم اسلامی را با جدیّت ادامه دهد لذا محضر استادانی چون:آقا میرزا کوچک، آقا شیخ بزرگ و اخوان ساوجیان، را مغتنم شمرد و مقدمات، ادبیات، سطوح،فقه و اصول را نزد این بزرگواران آموخت.
وی در سال 1341 ه.ق.برای تکمیل مدارج علمی به شهر مقدس قم مهاجرت نمود.او با شنیدن کمالات معنوی و توانایی علمی آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری، عزم خود را جزم نموده و به حوزۀ درسی این فقیه والامقام راه یافت؛تا یک دوره فقه و اصول را نزدش فراگیرد.
میرزا ابوالفضل با استعانت از خداوند متعال و برخورداری از توانایی های علمی و اخلاقی، کمال کوشش را در تربیت این کودک به کار برد و به
تدریج او را با قرائت قرآن، ادبیات فارسی و مقدمات عربی آشنا کرد.تلاش وی این بود که فرزندش، انسانی صالح و فرزانه و به دور از تعلّقات دنیوی رشد یابد.
نصایح پرمایۀ پدر و تذکّرات ارزندۀ او،گوش جان محمّد را نوازش می داد و کشتزار ذهن و اندیشه اش با جرعه های ناب حکمت والدش آبیاری می گردید.استعداد و اشتیاق درونی و راهنمایی های پدر موجب گردید تا وی حتی در دوران طفولیت به همۀ مناظر طبیعی و تاریخی به دیدۀ عبرت بنگرد و مشاهداتش با نتیجه گیری های عالی توأم گردد و بذرهای معرفت و حکمت در نهاد وجودش شکوفا شود.
محمّد که حتی در دوران کودکی از آموختن غفلت نداشت و سرلوحۀ زندگی اش تحصیل معارف دینی و آراستن روح و روان به فضایل بود، پس از آن که دوران کودکی را پشت سر نهاد، تصمیم گرفت فراگیری علوم اسلامی را با جدیّت ادامه دهد لذا محضر استادانی چون:آقا میرزا کوچک، آقا شیخ بزرگ و اخوان ساوجیان، را مغتنم شمرد و مقدمات، ادبیات، سطوح،فقه و اصول را نزد این بزرگواران آموخت.
وی در سال 1341 ه.ق.برای تکمیل مدارج علمی به شهر مقدس قم مهاجرت نمود.او با شنیدن کمالات معنوی و توانایی علمی آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری، عزم خود را جزم نموده و به حوزۀ درسی این فقیه والامقام راه یافت؛تا یک دوره فقه و اصول را نزدش فراگیرد.
wikinoor: ثقفی_تهرانی،_محمد