ثفال
لغت نامه دهخدا
ثفال. [ ث َ ] ( ع اِ ) سنگ زیرین آسیا. || ابریق. || سفره ای که زیر دستاس باز افکنند. آسیاروب. ج ، أثفلة.
ثفال. [ ث َ ] ( ع ص ، اِ ) اشتر دیررو و کاهل. گران رو از شتران و جز آن. || ابریق. ج ، ثُفل.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید