ثعب

لغت نامه دهخدا

ثعب. [ ث َ ع َ ] ( ع اِ ) راه گذار آب. || آب راهه وادی. ممر آب در بیابان. || چشمه ای که در سایه کوه باشد. ج ، ثعبان. ماء ثعب ؛ آب روان.

ثعب. [ ث َ ] ( ع مص ) روان ساختن آب یا خون و امثال آن. آب راندن. ( تاج المصادر بیهقی ).

ثعب. [ ث ُ ع َ ] ( ع اِ ) ج ِ ثعبة، وزغها.

جمع ثعبه وزغها

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۲(بار)

سخت