مولود ملاقاسم ( زادهٔ ۲۵ آذر ۱۳۱۹ ) معروف به ثریا قاسمی، بازیگر اهل ایران است. او فعالیت حرفه ای خود را در اوایل دههٔ ۱۳۴۰ آغاز کرد و در سینما و تلویزیون پرکار بوده است. او در سال ۱۳۷۹ برای نقش آفرینی در مارال برندهٔ سیمرغ بلورین بهترین بازیگر زن جشنواره فیلم فجر شد. همچنین برای بازی در ویلایی ها ( ۱۳۹۵ ) سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل را کسب کرد.
... [مشاهده متن کامل]
ثریا قاسمی، ۲۵ آذر ۱۳۱۹ در تهران متولد شد. وی دختر حمیده خیرآبادی است. اوایل دهه ۱۳۴۰ با گویندگی رادیو کار حرفه ای خود را شروع کرد و سپس به تئاتر رو آورد. در همان سال ها به دوبله هم پرداخت و در سریال پرهوادار «بالاتر از خطر» صحبت کرد. در نمایش هایی مثل «آنتیگون» و «از پشت شیشه ها» ( رکن الدین خسروی ) و «آندورا» ( حمید سمندریان ) روی صحنه رفت. گذشته از فیلم کوتاه «تلفن» با ایفای یکی از نقش های اصلی آرامش در حضور دیگران عرصه جدی سینما را آزموده و آنقدر قدرتمند ظاهر شد که پس از گذشت این همه سال با اولین فیلم بلندش به یاد آورده می شود. همچنین ثریا قاسمی در سال های ابتدای فعالیتش در یکی از اولین سریال های تلویزیونی ایرانی با نام «پیوند» ( نصرت کریمی ) بازی کرد. با این همه او پس از حضور در فیلم ناصر تقوایی ـ که چهار سال پس از ساخت امکان نمایش عمومی پیدا کرد ـ ترجیح داد فعالیت اصلی اش را در رادیو و تئاتر متمرکز کند.
فیلم اول ناصر تقوایی علاوه بر این که در جریان سینمای تجاری ایران تجربه نامتعارفی بود، تصویر بسیار متفاوتی از شخصیت زن به نمایش گذاشت. او برخلاف مادرش ( حمیده خیرآبادی ) در فیلم های کمی بازی کرد و عمده تجربه های سینمایی اش مربوط به دهه هشتاد است. در اوایل دهه ۷۰، ثریا قاسمی در چند برنامه تلویزیونی به عنوان مجری حضور پیدا کرد و به دکلمه اشعار شاعران کلاسیک ایرانی پرداخت. این بازیگر باسابقه سینما، تئاتر، رادیو و تلویزیون پس از این که به خاطر بازی در مارال برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن از نوزدهمین جشنواره فیلم فجر در سال ۱۳۷۹ شد، توانست فرصت ایفای نقشهای متفاوت تری را هم پیدا کند که بازی در شام آخر و دختر شیرینی فروش از آن جمله بود. بازی کوتاهش در شام آخر جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل را از جشن خانه سینما برای او به همراه داشت و پس از دختر شیرینی فروش به بازی در فیلم های کمدی گرایش پیدا کرد. دو سریال تلویزیونی در پناه تو ( حمید لبخنده ) و شب دهم ( حسن فتحی ) با بازی ثریا قاسمی محبوبیت فراوانی پیدا کرد. در کنار این ها بازی او در تله تئاترهایی مثل «به سوی دمشق» ( حمید سمندریان ) ، «نکراسوف» ( محمد رحمانیان ) و «به سوی کعبه» ( تاجبخش فناییان ) به چشم آمد.
... [مشاهده متن کامل]
ثریا قاسمی، ۲۵ آذر ۱۳۱۹ در تهران متولد شد. وی دختر حمیده خیرآبادی است. اوایل دهه ۱۳۴۰ با گویندگی رادیو کار حرفه ای خود را شروع کرد و سپس به تئاتر رو آورد. در همان سال ها به دوبله هم پرداخت و در سریال پرهوادار «بالاتر از خطر» صحبت کرد. در نمایش هایی مثل «آنتیگون» و «از پشت شیشه ها» ( رکن الدین خسروی ) و «آندورا» ( حمید سمندریان ) روی صحنه رفت. گذشته از فیلم کوتاه «تلفن» با ایفای یکی از نقش های اصلی آرامش در حضور دیگران عرصه جدی سینما را آزموده و آنقدر قدرتمند ظاهر شد که پس از گذشت این همه سال با اولین فیلم بلندش به یاد آورده می شود. همچنین ثریا قاسمی در سال های ابتدای فعالیتش در یکی از اولین سریال های تلویزیونی ایرانی با نام «پیوند» ( نصرت کریمی ) بازی کرد. با این همه او پس از حضور در فیلم ناصر تقوایی ـ که چهار سال پس از ساخت امکان نمایش عمومی پیدا کرد ـ ترجیح داد فعالیت اصلی اش را در رادیو و تئاتر متمرکز کند.
فیلم اول ناصر تقوایی علاوه بر این که در جریان سینمای تجاری ایران تجربه نامتعارفی بود، تصویر بسیار متفاوتی از شخصیت زن به نمایش گذاشت. او برخلاف مادرش ( حمیده خیرآبادی ) در فیلم های کمی بازی کرد و عمده تجربه های سینمایی اش مربوط به دهه هشتاد است. در اوایل دهه ۷۰، ثریا قاسمی در چند برنامه تلویزیونی به عنوان مجری حضور پیدا کرد و به دکلمه اشعار شاعران کلاسیک ایرانی پرداخت. این بازیگر باسابقه سینما، تئاتر، رادیو و تلویزیون پس از این که به خاطر بازی در مارال برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن از نوزدهمین جشنواره فیلم فجر در سال ۱۳۷۹ شد، توانست فرصت ایفای نقشهای متفاوت تری را هم پیدا کند که بازی در شام آخر و دختر شیرینی فروش از آن جمله بود. بازی کوتاهش در شام آخر جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل را از جشن خانه سینما برای او به همراه داشت و پس از دختر شیرینی فروش به بازی در فیلم های کمدی گرایش پیدا کرد. دو سریال تلویزیونی در پناه تو ( حمید لبخنده ) و شب دهم ( حسن فتحی ) با بازی ثریا قاسمی محبوبیت فراوانی پیدا کرد. در کنار این ها بازی او در تله تئاترهایی مثل «به سوی دمشق» ( حمید سمندریان ) ، «نکراسوف» ( محمد رحمانیان ) و «به سوی کعبه» ( تاجبخش فناییان ) به چشم آمد.
