ثریا تهرانی

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از دائرة المعارف بزرگ اسلامی است
ثُرَیّا تِهْرانی، میرزا حیدرعلی (1250-1318ق/1834-1900م)، شاعر، ادیب و خوشنویس.
متخلص به ثریا و ملقب به مجدالادبا، در دوره ناصرالدین شاه قاجار. او گاهی مجد نیز تخلص می کرد.
ثریا در کرمانشاه متولد شد. وی تحصیلاتش را در همان شهر به پایان رساند، سپس به تهران رفت و نزد حاج سید صادق طباطبایی ظاهراً به پیشه محرری احکام شرعی اشتغال یافت. پس از آن به دربار قاجار راه یافت و مدتی معلمی بانوان حرم و به ویژه فرح السلطنه، دختر ناصرالدین شاه را بر عهده گرفت. وی سرانجام در تهران درگذشت.
ثریا با شاعران و سخن آوران هم زمان خود مناظره و مطایبه داشت. در همین دوره، شاعر دیگری به نام محمدحسین تهرانی نیز دارای تخلص «ثریا» بود که میان او و میرزا حیدرعلی بر سر این موضوع مشاجراتی صورت گرفته است.
خیرالکلام فی مدائح الکرام، در مدح ائمه اطهار؛ ماده تاریخ هایی درباره عالمان دوره ناصری؛ دیوان اشعار (چ1312 و 1328ق)؛ دیباچه بر دیوان محیط قمی؛ دیباچه بر افتخارنامه حیدری؛ دیباچه بر حقایق المناقب و اشارات الحسینیه از عنقا طالقانی؛ دیباچه بر نسخه ای از مثنوی مولوی که ابوالحسن جلوه آن را آماده چاپ کرده بود؛ الغدیریه؛ منشآت و نمونه ای از خوشنویسی های او.