ثرمله
لغت نامه دهخدا
ثرملة. [ ث ُ م ُ ل َ ] ( اِخ ) نام شاعری از ظبی . ( منتهی الارب ).
ثرملة. [ ث َ م َ ل َ ] ( ع مص ) ریخ زدن. || خوردن گوشت که هنوز پخته نباشد. || خام داشتن طعام. || آوردن نان آلوده بخاکستر از عجلت مهمانی. || تباه خوردن طعام چنانکه لحیه و پیرامون دهان بیالاید. دژ آلود خوردن یعنی بی ادب و پریشان خوردن. || ثَرمَل َالقوم من الطعام ؛ ای أکلوا ما شاؤوا. || ریزه کاری ناکردن در کار. سنبل کردن. ( در تداول عوام ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید