ثبوت هلال

[ویکی فقه] بازشناسی آغاز، یا پایان ماه های قمری و در پی آن، تشخیص ابتدای ماه رمضان و تعیین اعیاد در هر سال ، به رؤیت و مشاهده هلال ، شیوه ای طبیعی است، هماهنگ با امکان و توان طبیعی در وجود هر آدمی.
همه آدمیان، شهرنشینان، روستاییان، بیابان گردان و چادر نشینان، با نگریستن به صفحه افق ، حلول ماه را می فهمند و می شناسند:هو الذی جعل الشمس ضیاء والقمر نوراً و قدّرهُ منازل لتعلمو عدد السّنین والحساب ما خلق الله ذلک الاّ بالحقِّ اوست آن که خورشید را فروغ بخشید و ماه را منور ساخت و برایش منازلی معین کرد، تا از شمار سال ها و حساب آگاه شوید. خدا، همه این ها را جز به حق نیافرید.پیدایش هلال ها در آغاز ماه ها، تقویمی طبیعی است که بی هیچ وقفه ای، همواره نمایان می باشد و همه آدمیانی که ادراک و حواسی سالم دارند، با آن آشنایند.
تقویم شرعی
شریعت اسلام ، شریعتی همساز با خلقت و پذیرفته فطرت ، این تقویم طبیعی را، تقویم شرعی و دینی ایمان آورندگان نیز، قرار می دهد:یَسئَلونکَ عنِ الأهلّةِ قُل هیَ مواقیتُ للنّاسِ والحج از تو درباره هلال های ماه می پرسند، بگو: برای آن است که مردم وقت کارهای خویش و زمان حج را بشناسند.به اعتقاد مفسران، در پی آمدن (حج) پس از واژه (للناس)، بیان تقویم معتبر شرعی، در پی تقویم کارهای روزمرّه زندگی است. همان گونه که آدمیان، می توانند موقعیت های زمانی و وقت کارهای خویش را با مشاهده اهلّه بشناسند، وظایف دینی و دستورالعمل های شریعت را نیز، که با شناخت اوقات و زمان ها پیوند خورده است، از این طریق درک می کنند و آن ها را به درستی انجام می دهند.
رؤیت هلال
بی شک زمان ها به ماه ها تقسیم می یابد، ماه ها به هلال ها دانسته می شود و هلال ها به طور طبیعی با رؤیت شناخته می شوند. از این روی، در این که حلول ماه به رؤیت و مشاهده هلال ثابت می شود، هیچ اختلاف و تردیدی میان فقیهان شیعی وجود ندارد. بلکه همگان بر اعتبار این طریق، اتفاق رأی دارند. گروهی نیز آن را ضروری دین شمرده اند. آیات قرآن ، بر حجیت و اعتبار رؤیت، دلالت می کند و احادیث متواتر بسیاری در این باره از امامان (ع) رسیده است.ابتدا، اعتبار این طریق را در سخنان فقیهان می نگریم و سپس آیات و احادیثی که در اعتبار و تبیین رؤیت هلال وجود دارد.
← اتفاق بر طریق رؤیت
...