ثبجاء

لغت نامه دهخدا

ثبجاء. [ ث َ ] ( ع ص ، اِ ) تأنیث أثبج. زن پهن پشت یا برآمده پشت. || زن بزرگ شکم.

پیشنهاد کاربران

بپرس