ثایب

لغت نامه دهخدا

ثایب. [ ی ِ ] ( ع ص ، اِ ) باد تند که پیش از باران وزد. || باد سخت.

فرهنگ فارسی

باد تند که پیش از باران وزد باد سخت

پیشنهاد کاربران

بپرس