ثأد
لغت نامه دهخدا
ثأد. [ ث َءْدْ / ث َ آ ] ( ع اِ ) امر زشت. || غوزه نرم ازخرما. || گیاه تازه و تر. || مکان ناموافق. || نم. || سرما.
ثأد. [ ث َ ءَ ] ( ع اِ ) نم. || خاک نمناک. || سرما.
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید