ثاوه

لغت نامه دهخدا

( ثاوة ) ثاوة. [ وَ ] ( ع اِ ) میش کلان سال. || گوسفند لاغر. || اندک باقی مانده از بسیار. || ثایه. و نیز رجوع به ثایه شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس