ثالیقطرون

لغت نامه دهخدا

ثالیقطرون. [ ] ( معرب ، اِ ) کزبرةالحبشة است. دیسقوریدس گوید که آن نباتیست دارای برگهای شبیه به برگهای کزبرة جز آنکه روی آنها مرطوب و چسبناک است و ساقه آن کوچک باشد. این نبات اغلب در دشت ها رویدخاصیت آن خشک کردن و التیام زخمهاست و بهمین سبب آنرا در قروح مزمن معده بکار برند مؤلف گوید که جمعی بخطا تصور میکنند که این نبات همان رقعةالطالبیة است. ( مفردات ابن البیطار ) .

پیشنهاد کاربران

بپرس