ثافل

لغت نامه دهخدا

ثافل. [ ف ِ ] ( ع ص ، اِ ) نعت فاعلی از ثفل. || سرگین. || آنچه بتک نشیند از هرچیز.

ته نشین شونده، آنچه که ته نشین شود
نعت فاعلی از ثفل سرگین آنچه بتک نشیند از هر چیز

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید