ثافل

لغت نامه دهخدا

ثافل. [ ف ِ ] ( ع ص ، اِ ) نعت فاعلی از ثفل. || سرگین. || آنچه بتک نشیند از هرچیز.

فرهنگ فارسی

ته نشین شونده، آنچه که ته نشین شود
نعت فاعلی از ثفل سرگین آنچه بتک نشیند از هر چیز

پیشنهاد کاربران

بپرس