ثائب

لغت نامه دهخدا

ثائب. [ ءِ ] ( ع ص ، اِ ) نعت فاعلی از ثوب و ثوبان. || باد تند که پیش از باران وزد. || آب خیز دریا که بعد از فروخوردن آب روان گردد. ( منتهی الارب ). مدّ مقابل جزر.

فرهنگ فارسی

نعت فاعلی از ثوب و ثوبان باد تند که پیش از باران وزد آب خیز دریا که بعد از فرو خوردن آب روان گردد

پیشنهاد کاربران

بپرس